Ben Buse, evet biraz malım. Liseye giden bir genç deseniz tam yeri. Mal mal sebeplerle insanlara bağırıp onları hırpaladığım doğrudur.Sevdiğim çocuğun adı Berkay. Benim aşkım ise karşılıksız bir şey tıpkı GÜNEŞE AŞIK OLAN KARDAN ADAM gibi!
Her zamanki gibi yine karşılaşacaktık. Ama o beni görünce yüzünü çeviriyor, yolunu değiştiriyor ve tanımıyormuş gibi yapıp ortadan kayboluyordu.Okulda yine karşılaşıyor ama yüzüme bakmıyordu. Ama bir doğruyu bilmiyordu. Ben galiba ona aşık olmuştum! Evet her şey doğruydu. Aşık olan bir Buse, ne kadar garip değil mi? Arkadaşıma söylediğimde çok şaşırdı ama dediği tek söz ise "her şeyi açıkla! "demesiydi. Tamam açıklardım da çocuk popi, bir çok arkadaşı var ve beni rezil edebilir! Bir gün cesaretimi toplayıp yanına gittim.
"Ne oldu Buse?"
"Ben sana bir şey söylemek istiyorum bir dakika gelir misin?"
"Tamam geliyorum."
Arkadaşlarına dönerek:
"Ben geliyorum beyler beni burada bekleyin."
Ben kızarmıştım. Onu kuytu bir yere çektim.
"Seni seviyorum."
"Diyeceğin bu muydu?"
"Evet buydu"
"Bu belliydi zaten neden dedin ki"
"Dedim çünkü benle çıkmanı istiyorum anla!"
"Bunu da biliyordum!"
"Tamam biliyorsan cevabın ne?"
"İlk ben sana teklif edicektim ama sen ettin ama neyse çıkıyoruz o zaman."
"Tamam telefon numaranı verir misin?"
"Tamam yaz bir yere. 0541 *** ** **."
"Tamam aldım telefon numaranı o zaman konuşuruz."
"Tamam."
Dedi ve gitti. Karşılıksız olan aşk karşılıklı çıktı! Ertesi gün herkes benle dalga geçiyordu. Meğersem her şey yalanmış. Bunu bana söylediğinde kızardım.
"Haha mal hemen nasıl inandı!"
"Bir insan bu kadar da insafsız olamaz, nasıl birisin sen kahretsin ya!"
Hemen sınıfa gittim ve çantamı sırama fırlattığım gibi koşarak ağlamaya başladım. Tuvalete gidene kadar peşimden koştu. Ama herkes yine de dalga geçiyordu. Kızlar tuvaletine girdim bir kabine girdikten sonra ağlamaya başladım. Her kızlar tuvaletine gelen benimle ilgili konuşuyordu.Ben de hemen oradan çıktım, gözlerim kıpkırmızı olmuştu. Bir şerefsiz yüzünden ne hallere geldim!
Çantamı aldım ve derse girmedim. Beni düşünmesine gerek yoktu. Oysa ki sadece hayatta iki gül olacaktı. Bir kırmızı gül bir de beyaz gül. O beni terk edince kırmızı gül solacaktı, ben onu terk edince beyaz gül kefenim olacaktı! Ama o güller olmadan da o beyaz renk şuan kefenim olmuştu!
HER ZAMAN Kİ GİBİ KARDAN ADAM GÜNEŞE AŞIK OLDU!
Okuldan kaçtım çünkü artık buna dayanamadım. Bir insan neden böyle olabilir ki? Sevdiğim bir insan artık nefret ettiğim bir insana dönmüştü. Artık o sınıfta ve okulda ezik olarak adım çıkmıştı. Her insan gibi bende sevmek, aşık olmak ve sevilmek istiyorum. Halbuki o beni sevince babamın göstermediği ilgiyi bana gösteren bir tek o olacaktı. Hayattan nefret ediyorum!
Okuldan kaçtım diye gezmek istedim. Sokak sokak gezmeye başardım. Bir sokakta durdum ve bağırmaya başladım.
"Yeter! Dalga geçilmesini istemiyorum lan yeter!"
Camdan bir teyze bakıp üzerime su döktü. Bir bu eksikti! Neden her şey başıma geliyor, neden hep ben neden?...Hani derler ya içini kâğıtlara dök bende yapıcam içimi kâğıtlara yazdığımda üzerimde bir yük kalkmazsa artık onu diyenlerin taa sülalesine. .... Tamam biraz abarttım kusura bakmayın ama artık ne diyim başka?
Okulun rezili olmak,
Senin gözünde küçülmek,
Hayattan bıkmak,
Çok koydu be sevgili!
Afedersiniz sevgili dedim öküz olacaktı! Üstüm başım her yerim sırılsıklam geziyordum. Bir anda karşıma "O" çıktı. Hemen yolumu değiştirdim. O da beni takip ediyordu. Anlamıştı suçunu, ama artık rezil olan o değil bendim. Çok üşüyordum çünkü ıslanmış, ağlıyor ve koşuyordum. Koşuyordu ve o yaklaştıkça kaçıyordum. Onun yüzüne bakmak bile istemiyordum çünkü artık ne onda bakıcak yüz kaldı, ne de bende gülecek surat...
Kaçarken ayağımı çarptım yere düştüm. O bana doğru koşuyordu. Kafamı vurdum ama sonra bir ses duydum.
"Buse! İyimisin?"
Zaten tek duyduğum kelime de o olmuştu. Gerisini hatırlamıyordu. Uyandığımda kendimi hastanede buldum. Anladığıma göre kafamı vurduğumda kafam kanamış ve bayılmıştım. Ama yanımda sadece o vardı. Berkay yüzünden hep bu hallerdeyim zaten. Kafam acıyordu ama anlaşılan Berkay çok korkmuştu. Ağlamış mı o?
"Sen ağladın mı?"
"Evet her insan ağlar."
"Peki ağlama sebebin ne?"
"Boşver."
"Bunu duymak istiyorum."
"Duymasan daha iyi olur."
"Duymak istiyorum dedim!"
"Sana bir şey olcak diye çok korktum."
Hemen kafamı çevirdim ve yine ona kıyamadım ama ben işte böyleyim kıyamam kimseye.
"Ağlama ben her şeyi unuturum sen merak etme."
"Sen unutamazsın. Hadi unutun diyelim ben nasıl unutucam seni?"
"Nasıl?"
"Ben hayatımda ilk kez bu kadar sevildim. Belki de o sevgiyi darman duman ettim. Seni çok kırdım kendimide öyle."
"O sevgi kırıldı ama hâlâ var.(Kalbimi göstererek) Tam burda."
"Senden çok özür dilerim."
"Bende senden çok özür dilerim."
_____\|/______________ARADAN SAATLER GEÇTİ___________\|/____
Yine unutamadım ki onu. Benden isterseniz her şeyi isteyin unutmamı istemeyin '-'
Yeni bölüm gelecek ilk bölüm bu kadar devamı var. Devamını merak ediyorsanız okumaya devam edin 😊😊😊😊
