dudağımdaki baskıyla homurdanmaya başladım.zar zor gözlerimi açtığımda karşımda babamı gördüm.kahramanımı.gözlerimi kırpıştırdıktan sonra babama baktım.karşımda sırıttıktan sonra ablamın odasına doğru koşmaya başladı ben ise sonunda uyku sersemliğinden kurtulup gözlerimi tamamen açtım sonra babama;
-yaaaaaa baba!varya yarın buzlu suyla seni uyandırmayan ne olsun!
homurdanarak ayağı kalktım.babam hafta sonu ablamla biz eve geldiğimizde bu şekilde benim sinirimi bozan uyandırma teknikleriyle bizi uyandırırdı.ablamla biz hem biraz uzak kalmak hemde daha iyi eğitim almak için farklı yerlerdeki kurslara gidiyoruz.neyse hala babamın uyandırmasına olan sinirim yüzünden asabi bir şekilde aşağı indim.annem uyanmış yemek hazırlıyordu gidip anneme sarıldıktan sonra;
-günaydın annişim!
-günaydın ayçişim!
annemin bu sözü üzerine kahkahalarla gülmeye başladım.aslında genelde ben espri yapar annemi bunaltırdım ama sanırım bugün güzel gününde olmalıydı.çok mantıklı adım ayça olduğu için ayçişim dedi .valla ben kırk yıl düşünsem aklıma gelmez annem prof olmalıymış bence...diye düşünerek gülerken ablamı homurdanarak aşağı indi.ablam yanımıza gelip bu kadar çok güldüğümüz şey ne diye sorunca annemin dediklerini anlattım.ablam naptı?tabikide göz devirip balkona çıktı.bizde annemle kahvaltıyı hazırladık.yumurtanın pişmesini beklerken ablam yukarda bilgisayarla uğraşıyordu.o sırada kardeşim tuğçe ve babam masadalardı.annem her sabah olduğu gibi babam yine birşey demiş olacak ki sinirli bir şekilde söyleniyordu.sucukları doğrarken babam annemin dedikleri sabrını taşırmış olacak ki cevap vermeye başladı.babam;
-senin önceliklerini de biliyoruz zeynep hanım alışveriş,para,keyif...
babam bunları deyince annem bir an donup kaldı gerçekten annem öyle bir insan değildi belkide bütün kadınlardan daha fazla çalışıp babama destek çıkardı.konu ne ara buraya geldi bilmiyorum ama yine her gün hobi haline getirdikleri kavgaları az önce başlamış oldu.annem;
-inanmıyorum sana kerem.sen nasılsın peki yaptığın herşeyi bize söyleyip siz bişey yapmıyosunuz anca para pul diyeceksen hiç yapma!
tartışma böyle devam ederken az sonra biter her günkü kavgaları diye düşünüp dinlemeyi bıraktım.ta ki babam sinirle kalkıp annemin yanına gelip bağırmaya başlayana kadar ben şok olmuş bir şekilde öylece kalırken.babam;
-benim yaşadıklarımı biliyomusun sen ne zorlıklar çektiğimi öldürürüm seni birşey bilmeden iki saattir söyleniyosun,kafayı yedirttin bana!
diye bağırdı pardon kükredi.daha sonra anneme daha çok yaklaşıp boğazını sıktı.akmayı bekleyen göz yaşlarım kendilerini gözümden aşağı bıraktılar.sonunda olayın etkisinden kurtulup babamı göğsünden ittirmeye başladım;
-baba napıyosun sen !bıraksana babaaaa!
en sonunda babam bıraktı ağlamama hıçkırıklarda karışınca iyice sinirlendim babam daha çok bağırdı bu seferde tezgahta az önce sucuğu kestiğim bıçağı alarak anneme doğrulttu annem çığlık atmaya başlayınca şok olmuş halde babamı dahada ittirdim.babam biraz olsun sakinleştiğinde arka odaya gidip sessizce ağlamaya başladım o sırada annem de gelip yanıma oturdu ve o da ağlamaya başladı.babam tekrar gözü dönmüş şekilde odaya girince annem korkuyla babama bakıyordu.babam anneme yumruk atıcakken araya girdim.o sırada yumruk yanağımı sıyırdı.bir çığlık sesi duyduğumda ablamın yere oturmuş deli gibi babama bağırmaya başladı.ablam;
-babaaa!napıyosun sen annemiz o bizim sen hangi hakla bunu yaparsın!
ablamı bildim bileli asla susup kalmazdı böyle şeylerde hep savunurdu kendini.ablamın bu sözünü duyan babam aniden patlamaya hazır bomba gibi patladı ve bize bakıp bağırmaya başladı;
-çıkın lan bu evden çıkın dedim!
ablam iyice sinirlenip.bağırdı;
-çıkarız sana mı kaldık! çık anne!
o sırada bende amcamlara haber verdim.babam ablama doğru gözü dönmüş şekilde giderken amcamlar geldi ve babamı zorla arka odaya doğru çektiler.babam hala baıtmaya çalışıyodu.annem ben ablam ve tuğçe yukarı çıktık.tuğçe ye baktığımda titreyerek ağladığını gördüm.koşup sarıldım ve kucağıma alıp odasına götürdüm.ona sımsıkı sarıldım.o sırada tuğçe;
-a abla çç çok korkuyorum
diye kekeliyerek komuştu.haklıydı.daha dokuz yaşına bile girmemişti.hadi ablamla biz küçükken bu kadar olmasada böyle olaylar yaşamaıştık ama tuğçe canım kardeşim.
-tuğçecim saçmalama babam sinirlendiği için öyle yaptı bilmiyo musun babamı az sonra sakinleşip gelir yanımıza ham allah yardım eder.ama sen üzülme tamam mı aşkım.
tuğçe evet dercesine başını salladı daha dediklerime kandim inanamıyordum onu nasıl inandırabilirdim ki!babamı ilk defa böyle görüyordum.tuğçeyi yatırdıktan sonra annemlerin yanına gittim.annem ve ablam ağlıyordu merdivene doğru gittiğimde babamın sesini duydum.
-ayrılıcam ondan yeter bunaldım artık !bu kadar !bu ilişki buraya kadarmış demek ki bitti!
duyduğum şey üzerine olduğum yere adeta çivilendim.boş gözlerle etrafa bakarken aklıma gelen ilk şey olan soruyu sordum PEKİ YA ŞİMDİ NE OLUCAKTI?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
karamsar
Teen Fictionhayat görüldüğü üzere zordur.kiminin işi,kiminin evi ,kiminin aşkı ,kiminin kariyeri bunun gibi o kadar çok şey var ki insanın kafasına taktığı, çabaladığı,üzüldüğü oysa kimse bilmiyor mu ki bunlar gelip geçici şeyler her insan bilir ama bazen öyl...
