Beni Duyuyor Musun?

1.Bölüm

"Neden cevap vermiyorsun bana? Ne yapmışım ben sana,söyle hadi.Canını mı yaktım? Seni üzdüm mü? Kırdım mı seni? Neden anlatmıyorsun? Beni duyduğunu biliyorum.Hey! Beni duyuyor musun?"

Babamı kaybettikten sonra,kendime sadece benim yürüyebileceğim bir yol çizdim.Sandım ki bu yol beni kurtarır,bu yol beni bataklıktan çıkarır.Günler geçti..Yoluma ortak olmak isteyen bir çok kişi çıktı."Beraber yürüyelim,gel" dedi.İyi niyetimden kabul ettim,benimle yürümek isteyen herkesi.Tabi tek başımayım ya bende yanıma bir arkadaş arıyorum,ama kimseye de güvenemiyorum.İnsanlara acımı paylaştıkça yanımdan teker teker eksildiklerini fark ettim.Ya ben teker teker eksiliyordum,ya onlar.Biri gidiyor,içim acıyor.Biri gidiyor içim acıyor.Biri gidiyor,alışıyorum.Artık alışmaya da başladım tabi.Tek başıma mücadele etmeye de alıştım tabi.Yolumdan yürümek isteyen herkes,benim yolumdan kendine bir pay çıkarmış meğerse.Ya da herkes yolunu bana eklemiş.Yürüdükçe azalması gereken yol,yürüdükçe çoğalıyordu.Küçük yaşta bir işe girdim.Ramazan ayının ilk günü tabi.Her yer yoğun,her yer kalabalık.Çok çabuk uyum sağladım işte ki arkadaşlara.Sohbet muhabbet ede ede geçiyordu günler.Ya da ben günlerin geçtiğini sanıyordum..Her neyse..Önüme çukurlar çıkıyordu,tabi cebimde o zamanlar para var ya "atlatırız ya" diyordum.Maaşı da alınca benden mutlusu olmuyordu tabi.Çok çalışa çalışa şef oldum çalıştığım işte.Şef olduktan sonra tabi çekemeyenler oldu."Bunu kim şef yaptı? Daha yeni değil mi bu çocuk? Bu mu çalışıyor,biz varken?" falan filan.Ben insanların söylemlerini aldırış etmeden,bir sene orada çalıştım.İşten erken çıktığım vakitlerde de eve gidip,şarkı sözü yazıyordum.Bir gün işe gittiğim zaman,bir mesaj geldi.Dedim ki "Allah Allah bana kim mesaj atarki?". Bir kız mesaj atmış.Bende tıkladım mesaja,"merhaba" yazmış.Tabi yalnızım o zamanlar,bu mesaj da bana ilaç gibi geldi.Biz konuştuk,konuştuk.Ondan sonra bu iş sevgili olmaya kadar da gitti.O zamanlar tek eksiğim bir kız arkadaştı.O da oldu dedim,şimdi hiç bir eksiğim  yok dedim kendi içimden.Zaman ilerledi ilerledi.Akşamları işe gidiyordum,sabahları ise okula.Bir gün mesaj attı.Okul çıkışıma gelebilme şansın var mı? dedi.Kaçta çıkıyorsunuz dediğim zaman,bir buçuk diye cevap yolladı.Bu iş kesin olmazdı çünkü biz okuldan üç buçukta çıkıyorduk.Durumu ona izah etmeye çalıştım.Biraz yüzü düştü,kırıldı tabi.Sabah'ın altısı.Okul üstümü giyinmişim.Ne yapsam,ne yapsam.Evden çıktım.Otobüse binecekken,şeytan dürttü."Elber bir günlük kaç okuldan,kızın yanına git" dedi.Bende okuldan kaçmasını hiç bilmem.Nasıl kaçılır? Nasıl yapılır? Şeytana uydum otobüse binmeyip dışarda zaman geçirmeye çalıştım.Üsküdar'da denizin önünde oturuyordum.Denizi çok net gören yerlere gidip denizi bir de uzaktan seyrediyordum.Bakıyordum saat daha sekiz.Kızın çıkmasına beş saat daha var.Kulaklığı takıyordum müzik dinliyordum falan filan.Denizi seyrederken zaman su gibi akıp geçti.Bir mesaj geldi bana kızdan."Bir arkadaşım daha gelecek karşılar mısın otobüs durağından" diye."Peki" dedim karşılayalım bakalım.Bekledim,bekledim.Yanıma bir erkek geldi."Sen,Kuzey misin?" dedi bana."Evet dedim sen kimsin?" "Ben Burak,Cemre seninle ben arasında ikilemde kalmış bir seçim yapıcak" dedi.Ben yüzümü astım yürüyorum yolda.Dedim "bu tipsizlikle beni kesin seçmez bu kız." Biraz daha yürüdükten sonra,aklıma bir fikir geldi.Çocuğa dönüp; "Kardeşim,benim fikrim var" dedim."Nedir" diye cevap verdi."Bu kızın yanına sen tek gideceksin,bende bir arabanın arkasında bekleyeceğim dedim." "O neden ki" dedi. "Kıza,Kuzey gelmedi diyeceksin dedim.Eğer kızın yüzü düşerse bil ki seni sevmiyordur dedim." "Tamam" dedi.Çocuk kızların yanına gitti.Selam kızlar falan dedi.Kız beni sordu."Kuzey gelmedi" dedi o da.Tahmin ettiğim gibi kızın yüzü düştü.Tabi çocuğunda.Ondan sonra ben çıkıverdim önlerine."Kuzey!" diye bağırdı.Çocuğun da yüzü düştü tabi,arkadan arkadan geliyordu.Biz kızla sohbet muhabbet ettik,o bana alıştı ben ona.Biz çıkmaya falan başladık.Çok zaman geçti,bir güldük,bin ağladık.Durmadan kavga ederdi benimle,bende susup sinirinin yatışmasını beklerdim.Sonra bu kavgalar çok büyüdü.Ben hep susan taraf olduğum için,daha da çok sinirleniyordu.İlişkimizi tek başıma yürüttüm bir hafta kadar falan.Ondan sonra bende suskunluğumu bozdum."Gidecek misin? Hep gitmekten bahsediyorsun.Neden gitmeyi bu kadar istiyorsun.Başkası mı var?" deyince sustu kaldı.Çıkıyorduk ama artık koptuk birbirimizden.Erkeklerin çıkışlarına gidip,erkleklere bakıyordu.Bana söylemiyordu bunları.Bir gün haberini aldım,sinirlendim bende ama tabi ona belli etmemeye çalıştım sinirli olduğumu."O çıkışına gittiğin erkeklerde olan bende olmayan şey nedir Cemre?" dedim."Yakışıklı değilsin" dedi." "Peki" dedim.Koptu aramızda bütün bağlar.Herkes kendi yoluna gitti o gün.Neyse zamanı ileri saralım biraz.O gün iş için erken kalktım.İşe giderken telefon geldi."Efendim?" "Kuzey,iş yerine geldim,yoktun nerdesin?" dedi."Geliyorum bekle orda" deyip koştura koştura gittim.Ondan sonra iş yerinde ki dolabın anahtarını unuttum.Koşa koşa eve geldim.Ona yine yetişemedim yani.Zaman çok çabuk geçti.Bir çocukla tanışmıştım,okula gittiğim günlerde.Gitartistti.Bende şarkı söylüyordum,belki yardımcı olur dedim kendi içimden.Onunla buluştuk ettik konser planı kurduk haftasonuna.Herkesi çağırdım,bir iş günü konser yapmaya gittik.Arıyorlar,açsam ne derim bilmiyorum ki deyip sessize alıyorum telefonu.İşten kovuldum günün sonunda,mesaj attılar."Daha gelmene gerek yok" diye.Konserden hiç para almamıştık.Bedava bir konser verdik yani,hayrına.Hiç bir şey yapmadan zaman geçti gitti.Başka bir işe girdim.Bu iş çok yoğundu ve okuldan çıkıp bu işe gelmem imkansızdı.Bir karar vermem lazımdı.Evde faturalar birikmiş,yemek yok,su yok.Okumak mantıklı gelmiyordu bu haldeyken bana.Okulu bırakıp çalışmayı seçtim.Maaş günü gelip çattı,parayı alıp borçları kapattım.Kendime ayıracağım vakitleri öldürüyordum teker teker.Çünkü artık hiç bir işe yaramıyor gibi hissediyordum kendimi.Evden işe,işten eve.Kendime bir vakit ayıramıyordum.Bu sebeple de çevremde ki bütün insanlar gitti.Diyordum ya kendime bir yol çizdim diye,o da yalan oldu.Ne yol kaldı ne de gidilecek bir yer.Anlatacağım o ki; hayat bana ve bize göre değildi.Çünkü; fakiriz lan biz..

"Devamı yarın.."