Back For You (TLG Book 2)

Chapter 34

Two Years later...

"Good morning doc."

"Dra. Velasco good day."

"Nice to see you Doctor."

Everyone in the hallway greeted me.

Well who would thought that ill proceed to be a Doctor right? Kahit ako hindi makapaniwala. It was two years ago that i got this 2 years scholarship in Stanford Unuversity the pursue tha degree of Pathology. Sa dalawang taong yun naging sobrang busy ako. It was really hard pero heto ako ngayon. Im now the Head in the Medical Laboratory of an Private Hospital pero nagtatrabaho parin ako ngayon sa Bureau.

Hindi na nakabalik dito ang kapatid ko. She decided to settle down in London at Head Nurse narin siya don sa pinagtatrabahuhan niya.

Si Chris?? Well he is engaged! Syempre hindi sakin. And next month ikakasal na sila sa Paris. Syempre invited ako no. Bestfriend ko kaya yun.

At ako, well im still single.

"Good morning doc."

"Good morning Ms. Ellicot do we have a lot of patients today?" I asked.

"Not that much Doctor. But i need you to sign this." Then she handed me a document.

"What is this Miss?"

"Its my Maternal leave doc. My Baby is excited to get out my womb." Then she laugh. Malapit na kasi due date niya. Hmp! Mabuti pa siya eh ako 26 na eh single pa din!

"I see, just leave it there and ill sign it later. I still have to go in the research lab to check something."

May new case kasi kami unknown virus na kumakalat sa Chili. The experts there decided to bring their researches here dahil daw magaling kami. Our hospital is one of the most accessible hospital in all of southern California.

And if youre asking kung nakamove on na ko. Yes i already did. 2 years ago ko pa yun tanggap and now im happy of what my life is pero sa tingin ko hindi na muna ako magmamahal ulit. I need time to love myself first before others.

"Doc someone's looking for you at the lobby." Sabi ng assistant ko.

"Alright im coming." At lumabas na ako.

I saw a woman sitting in the couch at the lobby. Siya lang naman kasi ang tao doon. Nakatalikod siya kaya hindi ko siya agad na nakilala.

"Excuse me are you looking for me?" Magalang kong sabi.

And it made her turn around. Doon na lang ako nagulat kung sino ang babaeng yun.

"Oh my gosh. Sarah!" i immediately hugged her.

"Hmp! Akala ko hindi mo na ako kilala eh." Sabi niya.

"Ano ka ba syempre hindi yun mangyayari no bestfriend kaya kita." Sabi ko at bumutaw sakanya.

"Ikaw ha Doctor ka na pala. Infairness Rhin ha ikaw lang ang naglakas loob na magproceed sa section natin."

Natawa kaming pareho.

Kasi naman eh alam ni Sarah kung gaano ko kaayaw magproceed. Mahirap naman po kasing mag aral noh sumasabog yung brain ko.

But atleast nang dahil sa scholarship nagkaroon ako ng naoagtuunan ng pansin para tuluyan makalimutan ang lahat na nangyari noon.

"Eh sayang din naman kasi yung oppurtunity. Yung Bureau mismo ang nagrecommend sakin nung scholarship kaya pumayag na lang ako." I explained habang umiinom ng kape sa Hospital Cafeteria.

"Ah kaya naman pala asdfffgglklkd..." hindi ko na narinig ang huling mga narinig niya.

"Ano yun?" I asked.

"Ah wala... ang sabi ko kaya pala hindi kita macontact."

"Ganon ba, pasensya na. Bakit mo naman ako hinanap noon?"

"Eh kasi no bigyan ni Baby Arron namin tapos wala yung isang ninang niya."

Nagalak ako sa sinabi niya.

"Wow! Lalaki pala ang first born niyo?! Nakakatuwa naman. So kamusta ang pagiging mommy?" i asked.

"Hay nako ang hirap Rhin, mabuti sana kung si Arron lang yung makulit eh pero pati yung tatay makulit din." Inis niyang sabi.

Natawa naman ako.

"Bakit naman?"

"Well you know my husband Rhin, si Ivan hindi na nagbago since college hanggang ngayon dala niya parin ang kakulitan niya."

"Now i know kung bakit ka stressful." Napailing na lang ako.

Atleast stay strong sila ni Ivan. Naalala ko noon halos masabunot ko sila pareho nung una silang nag away at kung gaano kahirap sila mapagbati.

"So nandito kayo for vacation?" I asked.

"Yeah, this past few months kasi busy sa trabaho si Ivan kaya bumawi siya samin, sayang nga lang at 4 days lang kami dito."

"Ganoon ba, sayang naman akala ko matagal pa kayo dito." Balak ko sanang iinvite sila ng dinner this weekend eh.

"Eh kailangan din naman kasi ako sa trabaho, mabuti nga at pumayag pa sila eh."

Napangiti na lang ako.

"So.. kamusta yung iba? Sina Ellen? Si..."

Hindi ko na nasabi ang pangalan niya. Gusto kong malaman kung okay ba siya pero may parte sakin na ayaw ko. Siguro dahil baka ngayon ay kasal na sila ni Deanne o baka may anak na din.

"Si Ellen, she is doing fine preggy ulit siya. Mga two months na din nahihirapan nga si Strike sa paglilihi siya eh. While si...uhm... si Raine hindi ko alam eh."

Kumunot naman ang noo ko.

"What do you mean?"

"Eh last year kasi nabalitaan na lang namin na nagpa Italy daw siya para magtrabaho. Mabuti na nga lang at nahahandle ni Strike yung restaurant eh. After nun wala na kaming balita sakanya. He just disappear."

"Eh si Deanne k-kasal na ba sila?"

"Actually oati nga siya hindi na namin nakita eh, mga two years na din. We asked Raine pero mukhang ayaw niyang sabihin. Lately lang namin nalaman na nasa New Zealand na siya with her Parents for good."

Ibig bang sabihin naghiwalay sila noon matapos kong umalis? Bigla naman akong naguilty.

"Rhian yung totoo may nararamdaman ka pa ba kay... Raine?"

Natigilan ako sa sinabi niya at natahimik nang sandaling yun.

"I know you sacrificed again just to make them not to ruin what they have pero ikaw ba Rhian talaga bang nakamove on ka na?"

I sighed.

"Nakamove on, oo naman pero nakalimot? Siguro mahaba pang proseso yun Sar. But atleast tanggap ko na. Im now happy kaya sana pati siya masaya na din."

To be continued...