Alice: het begin

Het pakketje

Op een zonnige zomerdag zit Alice te genieten van een lekkere frambozenlimonade verfrist met ijsblokken, haar lievelingsdrankje. Haar blond-bruine gestijlde haren met blauwe punten glinsteren in de zon. Ze is sterk maar dat zie je niet aan haar uiterlijk. Het liefst van al leest en schrijft ze, maar dat kan ze niet zonder haar bril. Het is zo een grote rechthoekige, een nerdbril als je het zo wil noemen. Ze heeft een normale neus en kleinere wenkbrauwen. Ze heeft blauwe ogen met een grijze tint. Ze ligt aan haar zwembad thuis te genieten. Ze droomt weg en ziet zichzelf een gouden medaille winnen op het EK karate, meisjes 10-16 jaar. Ze is de oudste van de groep want ze wordt volgende week 17. Binnen zitten haar 2 broers, haar kat en ouders. "wat is het nut van een zonnige dag als je alleen maar binnen naar films kijkt" denkt ze bij haar zelf. Opeens gaat de deurbel en roept haar moeder: "Doe jij even de deur open lieverd!", "Ik ga al!" riep ze geïrriteerd. Toen ze de deur open deed stand er niemand, behalve opa die zoals altijd door zijn ruit kijkt . Ze ging naar de overkant en klopte op zijn deur. "Opa heb jij gezien wie er aanbelde?" zei ze toen de deur openging. "neen, alleen dat hij een pakje in de brievenbus legde". "Oh" zei Alice," dan zal ik terug gaan en het pakje onderzoeken". Ze neemt het pakje mee naar binnen en ziet onderweg dat het voor haar is. Ze wandelt naar haar stoel buiten en opent het; In het pakje zit : een mes, een geweer, zwarte kledij, klimhaar , teaser en een horloge. Ook zat er nog een brief bij, waar op stond: bel dit nummer met een weggooi telefoon. Ze wou het aan haar moeder vertellen maar bedacht zich, ze mocht al zo weinig. Haar broer nam het pakje af en zei: "Dit is nu van mij, wat zit er in?" vroeg hij nog. "Geef terug" riep ze kwaad Ze trok de doos kwaad uit zijn handen en liep weg. Ze liep naar een telefoonwinkel en vroeg naar een weggooitelefoon. De telefoon was betaald en startte op. Ze typt het nummer in en de telefoon ging over. Een robot stem zei: "Go to your brother's room and search for a picture holder whit a picture of a white face. Open the back of the picture holder and take the picture out. Warm it up with your hands and a text shout appear." De lijn viel onmiddellijk we gen Alice liep direct naar huis. Ze vergat bijna haar GSM weg te gooien, maar ze deed het toch nog. Terug thuis liep ze naar de kamer van haar broer waar ze normaal niet binnen mocht. Ik ga gewoon snel binnen en naar buiten, dacht ze. Maar dat was niet het geval. Toen ze binnen ging dacht ze aan een stortplaats. Zo zag hun kamer er uit. Ze zocht overal maar vond geen foto met een gezicht erop. Geen foto te zien in de kamer en dus ging ze naar haar broer en vroeg hem als hij een foto had die erop leek. Hij antwoorde simpelweg "neen". Misschien had ze de verkeerde broer voor en dus ging ze naar de andere broer. Hij was iets ouder dan haar en zat altijd in de problemen. Ze ging de kamer binnen en zag een mooie opgeruimde kamer. En ja, daar stand de foto. Ze dacht na: Nemen en weggaan of hier openen, lezen en terug zetten? Wat moet ik doen als hij het merkt? Ze nam de foto en liep de kamer uit. Net als ze wilde kijken als er daadwerkelijk iets op de foto stond ging opnieuw de deurbel. Ze hoorde iemand anders gaan en riep dus snel: "Ik ga wel!". Ze liep snel naar beneden en viel bijna over de kat. Die is veel te goed gecamoufleerd op de trap. Een witte trap met een volledig witte kat dat werkt niet.