Where life changes

Hoe het allemaal begon

"Mam, ik wil niet verhuizen" , zit ik te zeuren. "Kunnen wij niet hier blijven en dat papa weggaat ? Al mijn vrienden zijn hier, hoe moet ik ooit zo verder leven?!" "Nou nou Sarah, niet zo overdrijven nu. Je weet best dat we geen keuze hebben. Denk je dat ik dit leuk vind ?" antwoord mijn moeder op mijn onverdraaglijke geklaag. Ik snap mijn moeder wel. Zij heeft hier ook niet voor gekozen. Maar waarom dan helemaal naar een andere stad ? Dat is toch helemaal niet nodig? "Sarah wil jij even het adres vast intoetsen op het navigatiesysteem ?" "Ja is goed" roep ik terug naar mijn moeder die met een loodzware doos naar beneden komt sjouwen. Ik pak het blaadje met het adres erop en zet het navigatiesysteem aan. Ik toets het adres in: Steenstraat 38, Beacon Hills.

Dit ben ik: Sarah Allen. Ik heb lang, bruin haar en groene ogen. Ik ben 16 jaar en ik woon in Missouri. Nouja, nu nog wel. Maar mijn ouders zijn uit elkaar gegaan en nu moet ik met mijn moeder mee naar een afgelegen stad genaamd Beacon Hills.
Dit lijkt me echt helemaal niks. De naam is zo saai en op foto's zie ik allemaal bomen. Heel veel bomen. Als het maar niet zo'n heel milieubewust stadje is want dan ben ik al gauw weg. Zo'n stad waarin alleen mensen mogen wonen met elektrische auto's of waar je alleen zonne-energie mag gebruiken, weet je wel.

Nadat we alles in hebben gepakt, ga ik langs al mijn vrienden. Mijn beste vriendin is Carmen. Ik ken haar nu al 9 jaar en ze is de liefste vriendin die je je maar kan wensen. Ik kan niet geloven dat ik bij haar wegmoet. We gaan natuurlijk nog wel contact houden want ik kan echt niet zonder haar leven.
Na een lang en emotioneel afscheid stap ik in de auto en rijden we weg.
Mijn vader heb ik niet gezien. Niet dat ik dat graag wilde, maar ik had wel gedacht dat hij mij zou willen zien. Ik bedoel, ik ben wel zijn dochter. Mijn bloed zit in hem. Ik bedoel, ons bloed zit in ons, nee, zijn bloed zit in mij ? Nouja het maakt niet uit. Daar gaat het niet om. Het gaat erom dat ik hem nooit meer hoef te zien en dat ik blij ben dat ik nu weg van hem ben. Voor altijd.
-----------------------------------------------------
Hii,
Leuk dat je dit boek leest, ik hoop dat je het leuk vind :)
Ik wil even FranseMarokkaanse  bedanken, wat zonder deze lieverd waren jullie dit waarschijnlijk niet aan het lezen want ik heb geen vrienden lol. Ga haar allemaal maar even volgen, dat zou heel lief zijn.

Als jullie ooit tips hebben of iets wat je irriteert ofzo (of dingen die goed zijn, das ook wel leuk hihi) wil je t dan zeggen, want dan kan ik dat misschien verbeteren.
Veel leesplezier verder:)
(Als je dit boek verder gaat lezen tenminste , het kan natuurlijk ook dat je dit boek pure schijt vind, dan wens ik je veel leesplezier met andere boeken)
Dit nawoord (of hoe dat ook heet) begint nu veelste lang te worden, dus byebye xx