ALAB YOU (One Shot)

*ding ding ding ding ding ding ding ding*

Ano yun? Ang sakit sa tenga! Is that our alarm bell?  Huh. What’s happening. It’s not yet time? So that means. May sunog! Anong gagawin ko. Or is it just a fire drill? Hindi ako makapag-isip ng maayos dahil nagvivibrate sa tenga ko yung tunog.

“May sunog! May sunog!” sigaw ng babaeng kaklase ko. What!? So totoo nga ito, I need to get out of here, fast!

Biglang nagpanic ang lahat. Parang wala na retain sa utak naming na “Please calm down” kung may sunog pati yung mga procedures na gagawin. Nakikita ko na lang yung mga kaklase kong natatakbuhan pati na rin si Ma’am na halatang worried na worried. Mas tumitindi na ang apoy at lumalala ang usok. My eyes are starting to feel a burning sensation. And I just wanted to cry.

“Class, don’t panic okay? Remember to keep calm and exit the room in an orderly manner” sabi ni Ma’am Glaiza na halatang nangangamba. I know she’s trying her best to stay calm but hindi to effective, medyo nagiging  hysterical na siya sa pagpapalabas samin. “Bilisan niyo! Baka mas lumala pa ang apoy! Bilis” dagdag pa niya.

I suddenly remembered, Kaizer? Nasan na siya? Siya yung guy best friend ko since elementary pa lang kaya I need to know if he’s okay or not! Nasan na ba yun nagsusuot!

“Kaizer! Kai! Nasan ka na? Kai!” *ubo *ubo

I scanned the room para hanapin siya pero makapal na talaga ang usok. I can’t see him!

“Ms. Jenivive Ramirez, please exit the room! Akong mapapagalitan kung may napahamak sa inyo!” hinawakan niya ang kamay ko at hinatak palabas ng classroom.

“Ma’am, papano po si Kaizer! Di ko alam kung safe ba siya o hindi!” pagpupumiglas kong sabi kay ma’am pero hindi na siya sumagot.

Maraming estudyante ang nagtatakbuhan, walang pakealaman kahit may mabunggo na sila basta ang nasa isip nila ay malabas sa building.

Gusto kong lumabas pero hindi ko pa nahahanap si Kai, kaya bumalik ako at hinanap siya. Pero wala talaga, tears are bursting out dahil sa usok, at mas malala pa, nanininikip ang dibdib ko’t di ako makahinga. Gusto ko ng magcollapse, gusto kong ipikit ang mata ko pero hindi pwede. I need to survive.

Dali dali ang pumunta sa may fire distinguisher, then suddenly

*boogsh*

Someone bumped me, hindi ko makita yung mukha niya dahil sa usok. Kapwa estudyante ko siguro siya. Pero di na inalam, bigla kong kinuha ang fire estinguisher at sinabi sa kanya.