Sevgili günlük,
Herşey ne kadar da boş geçiyor.. İnsanlar her gün umutlarımı öldürüyorlar . Yaşama sevincim yok oldu.
Yapayalnızım şehrin uçsuz bucaksız sokaklarında ...
Biri de "gel!"demiyor , hayat yaşamaya değer demiyor, herkes yaşamaktan kaçınıyor. Söyleyin , neden herkes mutluluktan kaçıyor ? Hiç bulamayacağız diyolar aramadan... Oysa mutluluk dudaklarınızın kıvrımında , sizin bir gülüşünüzde gizlice ortaya çıkmayı bekliyor ...
Benim hayata tutunmaya ihtiyacım var , seninde öyle değil mi ? Hayır , hayır senin böyle bir ihtiyacın yok , sen sadece saçma sapan bir kağıt parçasısın... Ama seninle dertleşmek o kadar iyi geliyor ki bana...
Susuyorsun tamam ... Cevap vermiyorsun. Ama en azından bıkmadan , yargılamadan , hiç birşey demeden beni dinliyorsun.
Belki de kendimi kandırıyorum..
Neyse , seni öpüyorum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırık kalpler durağı
ChickLit"Gidelim buralardan.. dönmeyeceğimiz bir yer beğen, başka türlüsü güç.."
