Μια Φωτογραφία μόνο...

κεφάλαιο 38

ΕΛΕΝΑ

Ο Αντρέα όταν μπήκε στο στούντιο φαινόταν διαφορετικός... υπερβολικά σοβαρός, όπως τις πρώτες μέρες που τον γνώρισα. Με καλημέρισε τυπικά και μου ζήτησε τον καφέ του. Όταν του τον πήγα, με διέταξε να τον αφήσω πάνω στο γραφείο του και δεν μου έριξε ούτε μια ματιά... έφυγα απογοητευμένη από εκεί μέσα και επέστρεψα στην δουλειά μου. Σκεφτόμουν τα λόγια που μου είχε πει το προηγούμενο βράδυ, είχε αφήσει να εννοηθεί, ότι δεν είχε έρθει σπίτι μου, εκείνο το βράδυ για να εισπράξει το στοίχημα... αλλά για να με δει... δεν μπορούσα να τον καταλάβω. Την υπόλοιπη μέρα όσες φορές συναντηθήκαμε με το ζόρι με κοιτούσε και έκανε σαν να μην υπάρχω. Ήθελα να νευριάσω μαζί του αλλά δεν μπορούσα...

Το μόνο που με έκανε να ξεχνιέμαι ήταν ότι σήμερα το απόγευμα θα ερχόταν η Αλίκη και σίγουρα θα περνούσαμε τέλεια τις επόμενες μέρες. Ο Αντρέα θα έλειπε αύριο και μεθαύριο, έτσι θα ήμουν πιο χαλαρή... θα τον ξανά έβλεπα την Δευτέρα, ίσως μέχρι τότε να τον είχα βγάλει από το μυαλό μου εκείνον και τα φιλιά του! Τουλάχιστον αυτό ήλπιζα. Όποτε προσπαθούσα να μιλήσω στον Αντρέα, για να του ζητήσω να φύγω νωρίτερα, ή είχε δουλειά ή με απέφευγε. Αναγκάστηκα λοιπόν να ενημερώσω τον Αντόνιο και του ζήτησα να του το πει.

Λίγες ώρες μετά φτάσαμε με την Αλίκη στο σπίτι και ήμασταν και οι δύο σε απίστευτη υπερένταση. Στην διαδρομή της είχα διηγηθεί από την αρχή την ιστορία με τον Καναβάρο και όλα όσα είχαν γίνει τις τελευταίες μέρες. Εκεί που γέλασε πολύ, ήταν όταν της αποκάλυψα πως τον έδιωξα χθες το βράδυ... ήταν σίγουρη ότι δεν το περίμενε αυτό, μου είπε ότι μάλλον θα φανταζόταν, ότι θα περνούσε μια πιο δραστήρια βραδιά!

«Όλα αυτά που μου είπες μου φαίνονται απίστευτα! Αν και δεν την γνωρίζω την κυρία Αννέτα στεναχωριέμαι για όλο αυτό που περνάει... πάντως πιστεύω ότι αυτός ο Καναβάρο πρέπει να ρίξει λίγο νερό στο κρασί του και να πάει να την δει αμέσως! Αν κάτι πάει στραβά με την υγεία της και δεν προλάβει θα το μετανιώνει σε ολόκληρη την ζωή του...» δεν ήθελα να σκέφτομαι απαισιόδοξα.

«Ο Αντρέα δεν είναι κακός... νομίζω ότι απλά είναι πολύ πληγωμένος. Θέλω να πιστεύω ότι θα κρατήσει τον λόγο του και τον Σεπτέμβρη θα έρθει για λίγες μέρες μαζί μου.» ήμουν σίγουρη πως δεν θα αθετούσε τον λόγο του, αρκεί βέβαια να μην το έκανα και εγώ.

«Μακάρι... για πες τώρα είναι πραγματικά τόσο καλός στο κρεβάτι όπως μου είπες;» η Αλίκη είχε γουρλώσει τα μάτια και είχε βολευτεί στην καρέκλα περιμένοντας με να της αποκαλύψω όλες τις καυτές λεπτομέρειες. Εγώ πάλι ήμουν ακουμπισμένη στα κάγκελα και ρουφούσα τον φραπέ μου, σκεπτόμενη από πού έπρεπε να αρχίσω.