NODD

¤Tanıtım¤

İstemiyordum. O eski anılarımın olduğu eve gitmek istemiyordum.
Yalnız bir başıma kalmayı tercih ederdim.
Şuan olduğum gibi.
Yanınızda sarılacak kimse yok.
Gözyaşlarınıza tanık olacak.
Herkes gitmişti ve ben koca boşluğun içinde yuvarlanıyordum.
Bir oraya bir buraya.

"Eğer bir dilek hakkın olsa ne isterdin Soobin?"
"Dilek mi? Dileğe ihtiyacım yok. Mutluyken hiç bir şeye ihtiyacım yok."
"Mutlu olmana sevindim ama biliyorsun ki her zaman mutlu kalmayacağız. O yüzden lütfen dileğini söyle bana."
"Küçük bir arkadaş? "
"Demek arkadaş isterdin. Dileğini tuttun. Artık hayal kurma zamanı. Tuttuğun dileği sen gerçekleştireceksin."
"Nasıl? "
"Bekle. Sadece sabır. "

Bunca zaman sonra hala aklımda kalan bu kelimeler beni hiç bir yere götürmese de bir şey olacakmış gibi aklımda dolanıyordu.

Bekleyeceğim ne vardı ki?
Ailem teker teker gözlerimin önünde giderken benim yaptığım tek şey unutmaktı.
Unutmaya çalışmak.

"Anne yardım et. Dileğim gerçekleşmiyor."
"Beklemelisin."
"Ne kadar bekleyeceğim daha? Söylesene! Kırılıyorum artık dayanamıyorum anne."

Soobin kalktığında vücudunun ter içerisinde kaldığını hissetti. Hızlı bir şekilde soluyordu. Her seferinde aynı rüya.
Beklemek hiç bu kadar acı olmamıştı...