Purple

De geheime sleutel

Het was al 13 jaar na mijn geboorte, en 13 jaar na het auto ongeluk van mijn ouders. Ze waren verdwenen, in rook opgegaan. Het enige wat ik nog van hun heb is een kistje zonder sleutel. Er is iets in gegraveerd, iets wat ik niet kan lezen, wat niemand kan lezen.

Deze zomer ga ik naar oma. Mijn enige bloedverwant die nog leeft, de enige die me begrijpt. Maar zij zal er ook niet lang meer zijn. Ze is al 92 jaar oud. Morgen begint het de grote verhuisdag.

2 januari.

Ik werdt wakker en zag iets glimmen het waas het slot van het kistje van mijn ouders. Ik ging rechtop zitten en stote mijn Hoofd tegen mijn trofeeën plank, waar geen trofee op stond. Ik was namelijk niet zo goed in sport, nu beter want ik heb deze zomer veel getraind. Ik kan nu redelijk softballen. Maar ik zit nog niet in een team, pas als ik bij mijn lieve oma woon zoek ik een club. Dan woon ik dichter bij. Ze woont namelijk in een bos met daar bij een vreemd pad wat licht geeft in het donker. Ze noemen het het pad van oorsprong, met aan het eind een open vlakte met een standbeeld met een blauwe ster en een rood hart.

7 januari.

Mijn kleine kamer stond vol dozen en een bed waarin ik sliep ik zei tegen oma ik ga een stukje wandelen, oma zei:"oké lieverd voor het middag eten thuis zijn." "Ja!" zei ik. Ik rende de deur uit naar de open vlakte met het standbeeld ,maar toen ik daar was zag ik iets glinsteren. in de ster en in het hart zat een sleutel en ik zie daar staan: "kies één van de twee de andere zal verdwijnen." Ik dacht na, en koos voor de blauwe ster, opeens verdween het standbeeld. Ik hoorde "het kistje, open het kistje" in mijn oor. Ik besefte me dat het de wind was en ging maar naar huis om alles te verwerken.

(O ja bijna vergeten, ik heet purple een gekke naam maar je komt er wel achter waarom ik zo heet.......)