Nefretimi Hakketin!

1.Bölüm:Umudum Kalmadı

Karanlığın içine hapsetmişler beni nefes alamıyorum,Canım yanıyor!! Korkuyorum Gülüşlerimin her geçen gün birer birer yok olmasından korkuyorum "Gülüşlerimi bana geri verinnn!!" diye bagiriyorum ama sadece yankılanıyor kimse beni duymuyor. yasiyomuyum ben, veya yaşıyormuydum dur tahmin ediyim sanki hersey şimdi başlamıştı veya daha önceden o Gülüşlerin hepsi gece yastığa başımı koydugumda tek hayal ettiğim şeydi evet mutlu
oluyordum hayal kurarken ama onuda çaldilar hayallerimi çaldınız hırsızsınız sürünün sürtüklerr!!! Duygu denilince ilk aklıma gelen NEFRET hatta tek gelen ya sizin? Immm sevinç,sevgi,mutluluk Aşk ahh çok romantik hepinizden iğreniyorum ben mutsuzum siz mutlulusunuz diye değil fark etmeden her seferinde kabuk tutmuş yaralarımı kanattıgınız ve derinleştirdiginiz için Yaşattıklarınızı yaşamanız dileğiyle...
Başımın inatçı çekilmez ağrısıyla gözlerimi ovalayıp uyandım çekilmez bir ağrıydı yan tarafına dönüp saate baktığım da rakamlar birbirine giriyordu saatin kaç olduğunu anlayamadım o yüzden. Yerimden hafif kıpırdanıp arkamdaki yastığa yaslandim saçlarımı topuz yapıp yerimden kalktım yerde bira şişesi vardı yere dökülmüştü kahretsin kötü kokuyor. Evin dağınıklığını umursamadım ama bu beni rahatsız ediyordu düşüncelerimi dağıtıp mutfağa geçtim kahvaltısı
bişeyler hazırlayıp oturup yerime karnını doyurdum. Baş ağrım açlıktandı galiba kahvaltı yapınca hafifledi bide ağrı kesici içsem şu lanet olası ağrı geçip gidicekti. Basım ağrısı gecmisti bende hiç vakit kaybetmeden ilk saatine baktım saat daha 11.00 di erkenciydim hemen yerimden kıpırdandım evi temizlemeye başladım işim bitince banyoya duş almak için yol aldım sıcak bir duşun sonrasında odama gidip siyah kısa şortumu batman tşörtümü ve siyah vanslarımı giydim son olarak saçım ve makyajım kalmıştı ama makyaj yapacak havada olmadığım için yapmadım kahverengi dalgalı uzun saçlarımı da yana attım cantamı ve anahtarlarımı alıp evden çıktım. Okulun son günleriydi lise 4 e geçicektim derslerimde pek iyi sayılmazdı devamsızlıkta olunca mecburen okula gitmek zorunda kalıyodum. Okula girdiğimde biri arkamdan "Beren" diye seslendi bu ses tanıdıktı arkami döndüğümde tahmin ettiğim gibi Armina sesleniyodu "Armina??" Dedim sorgulayan bakışlarla telaşlı gözüküyordu
soluklanırken " Noldu telaşlı gözüküyosun" diye sordum daha lafım bitmeden "Aybars!!" Dedi bir an başımdan aşağıya kaynar sular döküldü ne kadar beni aldatsada üzsede parçalasada Ona bişey olunca canım acıyordu sorgulayan bakışlarla ona bakıyordum ki "Aybars trafik kazası geçirmiş" sanki gözlerimin önüne kara bulutlar yığılmıştı gözlerimden yaşlar aşağıya doğru firar ederken bir yandan da Aybarsın adını sayıklıyordum direk kaldırıldığı hastaneye koşturdum ve hiç bişeyi yoktu kolunu alçıya almışlardı ve o sarı sürtükte yanındaydı hiç şaşırmamıştım ondan beklediğim bir hareketti. Evet Aybars benim sevgilim hala ilişkimiz devam ediyo ama ilişki denilir mi orası biraz kafa karıştırıcı. Ayrılmamız an meselediydi zaten bende bu ilişkinin daha fazla devam etmesini istemiyordum. Her seferinde duygularımın parçalanmasını göze alamazdım. Zaten hersey tepetaklak gidiyordu artık bişeylere som vermem gerekiyordu mesela hayatımda ki fazlalıklara yol vermek gibi. Bunlardan biri de Aybarstı. Aybars la 1 seneye yakın ilişkimiz vardı ve ilk başlarda güzeldi acemiydik bi ilişkide ne olmasi gerekir ne yapılması gerekir bilmiyorduk zamanla tecrübe edindik. Şimdi ise kendi okulun popüler çocuğu kızlar desen 3. Sü 5.si olmaya razi ve bu beni rahatsız ediyordu ama Aybars bundan gayet memnundu bu beni daha çok rahatsız ediyordu. Okulda hale adında bi kız vardı Aybarsın sürtügüydü onları daha dün okulun spor salonunda öpüşürken gördüm resmen birbirlerini yiyorlardı pezevenk. Onun üzerine kendi gözlerimle şahit olduğum anı yalanladı ve bu beni sinirlendirmeye sebep oldu. Şimdi ben olmayınca hayatında, acaba pismanlik duygusunun farkına varabilicek mi??