Ik kon hem ontlopen,
Weg van zijn ogen.
Maar ja, nu is er geen ontlopen meer aan.
Ik moet recht voor zijn prachtige ogen staan.
[Het speelt zich af in de middeleeuwen van de hemel.]
(Ik ga hem nog herschrijven maar tot nu dan is hij voltooid)
'Mm ik weet het niet zeker maar ik denk dat u in verwachting bent, ik weet het niet zeker maar de kans is groot. Over ongeveer een maand weten we het zeker.' Mijn ogen worden groot. Ik als ik mijn mond open om wat te zeggen ben ik al mijn woorden kwijt.
'Maar um ik laat jullie wel ff alleen dan ga ik weer.' Lova buigt en loopt de kamer uit.
Ik kijk rechts van me, Jackson kijkt me breed glimlachend aan. 'Wat het is niet zeker.' Zeg ik zo serieus mogelijk. 'De kans is groot schat wees niet zo onoptimistisch.' 'Jackson dat is geen woord.' Lach ik. 'Ik vind van wel en ik ga er wel van uit dat het zo is.' Hij drukt een kus op mijn wang. 'Ik hou van je.' Diep van binnen hoop ik het, maar ik weet niet of het al de juiste tijd is.
'Jackson ik zou graag naar Nighteye gaan.' 'Waarom zou het niet mogen kom ik ga mee.'
~~ Niet veel later staan we bij de weide.
'Wat heb ik je gemist!' Ik sla mijn armen om Nighteye's nek. Ze kijkt me vrolijk aan en gaat met haar neus over mijn buik. Vrolijk begint ze te hinniken. 'Ah! Zij voelt het.' Roept Jackson blij. 'Hoe bedoel je?' 'Paarden voelen sommige dingen kijk hoe ze reageerde op je buik ze was opslag vrolijker dan eerst.' Hij heeft een punt. 'Dat is waar. Ik zet haar op stal ik denk dat het veulen snel komt.'
'Dat is een goed idee.' Zegt een zachte stem achter me. Ik draai me om maar zie niemand. 'Wat is er?' Vraagt Jackson bezorgt. 'Ik dacht dat ik wat hoorde.' Zegt ik schouwer ophalend. 'Het is vast niks. Kom we gaan.' Samen lopen we de stallen binnen. 'Jackson wat als het veulen vannacht of morgen avond komt.' 'Rustig Louise. Ik ga desnoods vannacht in haar stal slapen.' Hij aait ze git zwarte merrie. 'Je gaat niet alleen.' 'Ik kan lu..' 'Ik ga mee.' Zeg ik breed glimlachend. 'Nee. Dat kan niet. Je weet waarom.' 'Het is niet eens zeker.'
'Het is zeker.' Zegt de zachte stem weer.
'Louise alsjeblieft. Luc en ik deden dit al sins weet ik veel wanneer al.' 'Oke, maar als het veulen is geboren moet je me halen en Eclips slaapt vannacht in het bed. Goed?' Als mijn vader maar niet nu bedenkt om het kasteel vannacht aan te vallen. 'Goed. Ik ga zo ff op Storm rijden. Wil je helpen?' Ik knik blij. Jackson geeft me het halster van de spierwitte schimmel.
'Ik ben benieuwd welke kleur het veulen krijgt.' Zegt Jackson, terwijl hij Storm vast zet. 'Ik hoop zwart met een witte sterrenhemel.' Zeg ik vrolijk. Jackson kijkt me niet begrijpend aan. 'Hoe bedoel je Sterrenhemel?'
'Kijk dan is het veulen helemaal zwart behalve bij zijn nek, daar zijn allemaal kleine vlekjes. Dat lijk op een sterrenhemel. Bij mijn vader mogen we alleen kompleet zwarte paarden. Mijn moeder' paard was de enige in het kasteel die een sterrenhemel had.' Vertel ik hem.
'Zoon veulen mooi zijn. Maar wat dacht je van eentje met een sterren hemel op zijn Rug alleen dan is hij wit met zwarte vlekjes.' Stelt hij voor. 'Dat zou leuk zijn maar ik hoop toch een witte sterrenhemel.' Lach ik en druk snel een kus op zijn wang voor ik het zadel haal. Eclips loop rustig naast me ze zadelkamer binnen ik pak het hoofdstel en het zadel en loop terug Eclips rent vooruit.
'Geef maar.' Ik geef Jackson het zadel, die het gemakkelijk op Storms rug legt. Zelf bind ik Storms hoofdstel vas wat verassend makkelijk is, hij is druk bezig met mijn buik. Zal het toch.
'Louise schat accepteer het.' Zegt ze zachte stem en wat omvallen achter me, ik schrik waardoor Strom schrikt en Jackson zo wat over Eclips struikelt. 'Sorry, ben je nog heel?' 'Ja, maar waar schrok je van?' 'Ik hoorde wat omvallen.' Jackson staat inmiddels naast me ik draai me om waardoor mijn jurk een beetje door draait.
Eclips begint te grommen. Uit de hoek komt een klein luipaard achtig poesje te voorschijn.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
