"Aşka uyanmak bir gencin en acı dolu deneyimidir"
Zorla evlendirilen bir çiftten aşık olmaları bekleniyor... Ancak onlar önce aşkı öğrenmeli.
Derin her duyguyu aşkla bağdaştırırken,
Poyraz aşkın ona uğramayacak kadar yüce olduğunu düşünüyor.
Ancak...
Derin mesajları okurken bir yandan gülüyor bir yandan da esniyordu. En sonunda pes ederek telefonu bir kenara bıraktığında uyumaya hazırdı.
***
"Çek şu kollarını!"
Uykusundan hala arınamamış da olsa sesi gayet gür çıkmıştı adamın.
Uyanır uyanmaz boynuna dolanan kollar onun için yeterince sinir bozucuydu ki birde yanağını öpmüştü kuzeni!
"Alış bunlara kuzen! Evlenince karın her gün böyle uyandıracak seni!"
Poyraz eline aldığı yastıkla vurdu kuzenine. Küfür dağarcığındaki tüm küfürleri sıralarken, Deniz kahkaha atmaya başlamıştı. "Çok darıldım. Bu mu hak ettiğim aşkım?" Sesini incelterek kurduğu cümleler daha da çileden çıkarmıştı adamı. Nasıl bu kadar rahat davrandıklarını anlamıyordu adam. Kendi mi fazla abartıyordu, yoksa onlar mı umursamazdı?
"Yeter artık Deniz! Defol başımdan!"
Poyraz'ın kükrercesine sarf ettiği kelimelerden hemen sonra Deniz koşarcasına çıkmıştı odadan. Tabi saniyeler sonra, uslanmaz bir edayla kafasını tekrar göstermişti pervazdan. "Yengem kahvaltıya bekliyor."
Adam, kuzeniyle uğraşmayı reddedip bedenini yataktan ayırdığı sıralarda genç kız çoktan yollara düşmüştü.
"Beyinsizsin Pelin! Telefonunu evde unuttun insanlık hali dedim. Sen nasıl ailenden kimsenin telefon numarasını bilmezsin?" Önüne çıkan bir taşa daha tekme attı genç kız.
Her adımında "of, uf" benzeri sesler çıkarıyor, kendince bıkkınlığını sergiliyordu.
"Bıktım ama! İki adım yürüdük diye... Hem para alsaydın yanına!"
Genç kız sinirle soluyarak "bıdı bıdı bıdı" dedi. "Sürekli konuşup durma. Geldik zaten eve ne konuşuyorsun?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pelin, arkadaşının bu laflarıyla sinirle soludu. Hemen nasıl da çevirivermişti lafı. "Ay Derin! Yirmi beş çocukla sokağa bırakır inşallah kocan." Dediğinde Pelin, genç kız arkadaşının saçını çekti.
"Göstereceğim yirmi beş çocuğu!"
"Ya o değil de biz evi geçtik mi? Burası bizim üst mahalle."
"Yok, canım salak mıyız biz? Hıı. Salağız. Dön geri." Derin hızla konuşmasını tamamlayıp geri döndüğünde o an için gerçekten akılsız başın cezasını ayaklar çekiyordu.
Sabah Ertan Bey uyanmadan evden çıkmışlardı ve Pelin telefonunu evde unuttuğu, Derin ise yanına para alma gereği duymadığından eve kadar yürüyorlardı.
Pelin zile bastığında saniyeler içerisinde açılmıştı kapı. "Kızlar hayırdır?" Dedi Rüya Hanım, karşısındaki soluk soluğa kalmış çifte.
"Sorma anne telefonumu unuttum, Derin'de para almayınca yürüdük." Rüya Hanım ellerini havaya açıp birkaç dua mırıldanırken kızlar kapıda bekliyordu hala.
