Περπατούσα στον δρόμο και δεν ήξερα που πήγαινα. Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι. Δεν είχα όρεξη να κλειστώ σε ένα μέρος με παρέα τέσσερις άσπρους τοίχους. Τα δάκρυα μου είχαν στερέψει, όμως είχαν αφήσει τα σημάδια τους στα μάγουλα μου σαν μαύρα ρυάκια που είχαν στεγνώσει πάνω στο σκληρό χώμα. Δεν ήθελα να τα σκουπίσω ή καλύτερα δεν είχα όρεξη ούτε κουράγιο. Καθώς περπατούσα με το κεφάλι σκυφτό πέφτω πάνω σε κάποια κυρία. Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω την Sophia να με κοιτάζει χαμογελώντας. Μόλις όμως δει σε τι κατάσταση βρίσκομαι το χαμόγελό της εξαφανίζεται. Λογικό... εδώ αρκετά άτομα που με έβλεπαν στον δρόμο σοκαρίζονταν.
«Τι έγινε; Τι έπαθες εσύ;» με ρωτάει αμέσως.
«Sophia εγώ... πρέπει να μιλήσω σε κάποιον.» λέω χαμηλόφωνα.
«Το ξέρεις πως μπορείς να μου λες τα πάντα.» με χαϊδεύει απαλά στον ώμο.
«Πάμε σε μια καφετέρια. Είναι σημαντικό.»
Κουνάει θετικά το κεφάλι της και μου δείχνει να προχωρήσω μπροστά. Ξέρω πως θα φρικάρει όταν μάθει όλα όσα έγιναν και όλα όσα κανένας άλλος δεν ξέρει. Δεν ξέρω πώς να της τα πω, με ποιον τρόπο. Απλά θα τα πω χωρίς να πάρω ανάσα. Δεν μου αρέσει να τα φέρνω γύρω γύρω. Καθόμαστε σε μια καφετέρια και παραγγέλνουμε δυο πορτοκαλάδες.
«Έλα να σε καθαρίσω μ' ένα υγρό μαντιλάκι να μην είσαι έτσι!»
«Εντάξει.» την πλησιάζω και με καθαρίζει γρήγορα. Ξανά κάθομαι απέναντι της.
«Πες μου τι έγινε...» μου πιάνει το χέρι και την κοιτάζω βαθιά στα μάτια της.
«Τελείωσα οριστικά με τον Loui σύμφωνα με την απόφαση του Brooks και είμαι έγκυος, αλλά δεν το ξέρει κανένας πέρα από εσένα και έτσι θέλω να παραμείνει, γιατί φοβάμαι τι θα σκεφτεί ο Brooks. Επίσης, δεν θέλω να με βάλουν να κάνω έκτρωση, γιατί θέλω να έχω κάτι να τον θυμάμαι και ας μην έχω εκείνο.» λέω γρήγορα χωρίς ανάσα. Αφού τελειώσω ξεφυσάω και κλείνω τα μάτια μου ώστε να ηρεμήσω, γιατί είμαι ήδη έτοιμη να κλάψω.
«Όπα όπα πολλές πληροφορίες μαζί! Είσαι σίγουρη πως είσαι έγκυος; Εννοώ πότε προλάβατε, μόνο δυο μήνες είστε μαζί!» με κοιτάζει αποσβολωμένη και λίγο χαμένη.
«Ναι, είμαι σίγουρη. Έκανα τεστ και πήγα σε γυναικολόγο. Θα του το έλεγα σήμερα, επειδή πίστευα πως θα είναι σύμφωνος ο Brooks, όμως δεν...» κοιτάζω κάτω και κουνάω πέρα-δώθε το κεφάλι μου.
«Τι σκέφτεσαι να κάνεις;» με ρωτάει ήρεμα.
«Θα το κρατήσω αυτό είναι το μόνο σίγουρο!» λέω αμέσως και δίχως δεύτερη σκέψη.
«Θα το μεγαλώσεις χωρίς πατέρα;» απαντάει με σοκαρισμένη και κάπως απογοητευμένη.
«Ναι... δεν έχω άλλη επιλογή. Θα βρω και μια πιο σίγουρη δουλειά από μοντέλο, ώστε να μπορώ να μας συντηρήσω. Έχω και ένα πτυχίο διοίκησης επιχειρήσεων και management, άρα κάπου θα βρω δουλειά.» χαμογελάω αχνά.
«Θα σε βοηθήσω και εγώ. Μπορώ κάθε μήνα να σου στέλνω μερικά λεφτά σαν διατροφή.» χαμογελάει.
«Δεν είναι...»
«Δεν δέχομαι όχι σαν απάντηση. Ναι, δεν θα πω τίποτα και σε κανένα, όμως θα σε βοηθήσω όσο μπορώ και απαιτώ να το βαφτίσω.» ανασηκώνει τα φρύδια της και γελάω.
«Μάλιστα κυρία!» χαμογελάω και γελάει μαζί μου.
«Έτσι σε θέλω να χαμογελάς.» μου χαϊδεύει την παλάμη μου.
«Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Sophia ειλικρινά.» κάθομαι δίπλα της και την αγκαλιάζω σφιχτά. Μακάρι να ήξερε πόσο πολύ το εκτιμώ όλο αυτό που κάνω.
«Τίποτα καρδιά μου.» με αγκαλιάζει και εκείνη.
Ευτυχώς βρήκα κάποιον να με βοηθήσει να συντηρήσω τον εαυτό μου και το παιδί μου όμως... ποίον θα βρω να κλείσει ή έστω να επουλώσει την τρύπα που έχω στην καρδιά μου; Είναι απλό... δεν θα βρω, γιατί κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Loui ή να τον αντικαταστήσει. Πάντα η καρδιά μου θα ανήκει σε εκείνον και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει από κανένα και τίποτα... ή μπορεί να το βλέπω τώρα έτσι που είμαι πληγωμένη. Μπορεί, να μην καταφέρω να αγαπήσω κάποιον τόσο όσο τον Loui, όμως ίσως καταφέρω να βρω κάποιον που να καταφέρει έστω να με κάνει χαρούμενη. Μπορεί...
VOTE & COMMENT. THANK YOU:*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Management Relationship
Hayran Kurgu«Ποτέ μην αγνοείς αυτά που νιώθεις. Πράξε όσο είναι νωρίς, γιατί θα χάσεις την ευκαιρία σου & ίσως να μην μπορέσεις να ξανά δοκιμάσεις. Όμως ποιος ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Άσε την τύχη σου να πράξη...»
