Yarım kalmış bir şehir bilirim;
Yolları yalnız senden geçen.
Unutulmuş bir papatyaydı sevdiğim;
Toprağından ayrı düşmüş,
Bencil aşıkların elinde sönmüş.
Yapraklarından ayrı..
Bir bülbüldü gördüğüm;
Güllere değil papatyalara sevdalı.
Papatyasının her beyazına kopardı bir tüyünü.
Bir gökyüzüydü yandığım;
Yalnızları yakmakla yükümlü,
Gidenleri uğurlamaktı rolü.
Kaş ömürden geçtim,
Kaç günü söndürdüm onca vakit.
Bir kendime rastlamadım.
Yoksa yok olmak mıydı sonum?
Eğer öyleyse yok da olurum.
Yeterki gitme şehrimden.
Şehrimin papatyalarına kıymasınlar uğrunda,
Bülbüller dokunmasınlar kanatlarına.
Ve bu,
İşte bu şanlı gökyüzü!
Onca maviliğe rağmen yakmasın bu aciz gönlü.
03.05.2016 - 07:18
Salı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ankanın Küllerinden
PoetryKırılmış, yarım kalmış bir kalbin hikayesi bu. Unutulmuş bir kalp. Bir yanı hep eksik. Gözleri, elleri hep yalnız. Sahip olduğu tek şey AŞK..
