บทที่เก้า - ปั้นนก พี่นุ่นก็ต้องนก

139 18 5
                                    


Cake by the ocean- DNCE

-

ฉันผุดลุกขึ้นจากเตียงนอนชั้นสองด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่าย ดวงตาปรือบวมกระพริบปริบๆ สองสามที ก่อนขาเพรียวจะเริ่มต้นก้าวมาตามบันไดเพื่อลงจากเตียง

"ปั้น" สายป่านผู้นอนเตียงด้านล่างฉันกระซิบเสียงเบา "ระวังตกเตียง... นั่น กูว่าละ"

เท้าน้อยๆ ผู้ไม่รักเจ้านายลื่นพรืดลงไปตามขั้นบันไดโดยไม่ยอมให้ใครได้ตั้งตัว ฉันรีบใช้มือเกาะขอบบันไดไว้ พร้อมกับพยายามใช้เท้าอีกข้างหนึ่งเกี่ยวเตียงสองชั้นที่ตั้งไว้ใกล้ๆกันเพื่อพยุงไม่ให้ล้ม จนเมื่อวินาทีแห่งชีวิต(?)ผ่านพ้นไปเท่านั้นแหละ ฉันจึงรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังอยู่ในสภาพน่าทุเรศขนาดไหน

"โอ้ยยยชีวิตกู" หัวใจเต้นระส่ำภายในช่องอกด้วยความกลัว "อีป่าน ขากูแข็ง ช่วยพี่ที"

สายป่านแหกปากหัวเราะเสียงดังลั่นห้อง เพื่อนปากร้ายค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นมาพยุงใต้รักแร้สองข้าง ปล่อยให้ฉันพยายามเอาเท้าที่แหกไปเกาะเตียงข้างๆ ลงเองด้วยความทรมาน

คิดสภาพออกไหมคะ เตียงสองชั้นที่เรียงติดกันเป็นพรืดเนี่ย มันจะมีช่องว่างให้เด็กเดินขึ้นเดินลง เดินเข้าเดินออก แล้วตอนนี้ฉันก็ใช้ช่องบ้านั่นให้เป็นประโยชน์ในการเล่นกายกรรม และไอ้เพื่อนบ้าแม่งก็โหดร้ายปล่อยให้ฉันยืนแหกขาท้าลมร้อนเสมือนลิงในคณะตลกอย่างงั้นแหละ

เยื่อพรหมจรรย์ของฉันจะต้องร้องไห้ แม้พี่น้ำจะบอกว่าน้องเยื่อน่าจะเละเป็นโจ๊กไปตั้งกะฉันเรียนบัลเล่ต์บ้าๆ นั่นตามคำสั่งพี่ชายแล้วก็ตามที

"ปั้น ชาตินี้มึงอย่าไปเป็นเจ้าสาวใครนะ กูสงสารผัวมึงมาก ถ้าตอนเช้าตื่นมาต้องนั่งต้อนลิงแบบมึงทุกวัน"

"คนเลว! ทำไมทุกคนชอบแกล้งกู"

"ก็ดูสภาพมึงสิ" สายป่านหัวเราะเยาะทั้งทีตายังคงมองฉันเอาขาลง "คนบ้าอะไร ขนาดเดินลงจากบันไดแค่สี่ห้าขั้นมึงยังลื่นตกพื้นแทบจะทุกวันเลย"

FIRST LOVEحيث تعيش القصص. اكتشف الآن