Mischief Managed - Marauders

Chapter 1

Vandaag was het eindelijk zo ver, mijn laatste dag hier op de Beauxbatons academie.

Ik heb hier 4 jaar met veel plezier gestudeerd, en ook veel lieve vriendinnen gekregen, ondanks de lastige tijden.

Helaas moet ik na de zomer bij mijn broer in Engeland gaan studeren.

Waarom? Nou het heeft 2 verschillende redenen.
Olympe Maxime vind dat dit geen school is voor mij, volgens haar ben ik geen elegant meisje dat aan de standarts voldoet bij de Beauxbattons.

Ze vind me soms onvolwassen of kinderachtig omdat ik grappen uit haal op mijn mede leerlingen.

Ondanks dat ben ik redelijk populair op school.

Een andere reden dat ik naar Engeland verhuis is om een nieuw begin te maken.

Ik had hier in de Pyreneeën een jongen ontmoet, zijn naam? Thomas Prince...
In eerste instantie leek hij het perfecte vriendje, altijd zorgzaam, spontaan en heel romantisch.

Helaas eindigde dit sprookje al snel nadat hij interesse begon te tonen in de duistere kanten van magie.

In het begin leek het onschuldig, er zijn nou eenmaal mensen die interesse hebben in sinistere dingen.
Maar na een tijdje begon Thomas steeds meer geobsedeert te worden met de duistere kant.

Het veranderde de lieve jongen die ik leerde kennen naar een koudbloedige duistere tovernaar.
Het begon uit de hand te lopen, hij was sneller aangebrand, viel onschuldige mensen lastig en pleegde vandalisme.
Ik wist niet wat ik moest doen.
Ik herkende mijn eigen vriendje niet meer, ik was bang voor hem.

Het ging zelfs zo ver dat hij een keer s'nachts op jonge dreuzel kinderen de Cruciatus spreuk uitoefende.
Toen ik hem vroeg waarom zei hij simpel dat Dreuzels het niet verdienen om te leven.

Ik wist niet wat ik moest doen. Mijn tante bij wie ik destijds woonde vertelde mij afstand te nemen van Thomas.

Ik deed dit. Helaas werd zijn woede alleen maar erger. Hij kwam erachter dat mijn tante mij had verteld afstand te nemen van hem. Het moment dat hij dat hoorde zag ik iets in hem knappen. Alles waar Thomas ooit voor stond was weg. Ik zag het laatste beetje van zijn echte zelf verdwijnen.

Hij was razend op mijn tante. En voor ik iets kon doen verliet een groene lichtflits zijn stok. Ik schreeuwde en huilde bij het levenloze lichaam van mijn tante.

Ze verdiende dit niet, ze was een goed mens. Toen ik naar Thomas keek begon hij te lachen. Ik hief mijn stok naar hem op. Niet zeker wat ik zou moeten doen.

Thomas rende naar buiten en sprak een spreuk uit die ik nooit meer zou vergeten. Morsmorde

Het was het teken van een dooddoener dat ze achter lieten als ze iemand vermoord hadden.

Zou het dan echt zo zijn? Zou Thomas een volgeling van hem zijn?
Ik weet het nog steeds niet helemaal zeker, maar iedereen om mij heen zegt van wel.
Ik besloot na de dood van mijn tante te wonen bij mijn beste vriendin hier,
Apolline Delacour

Ik begon weer aan een nieuw jaar hier, maar ik bleef het meisje wiens vriendje een dooddoener werd en haar tante had vermoord.

Na mijn 4de jaar hier was ik er dus klaar mee. Ik heb besloten morgen terug te gaan naar mijn familie, en met mijn broer Remus naar school te gaan.

Mijn naam?

Audrey Lupin.