Evet, tekrar başladığım yerdeydim. Her gün oturup bir şeyler içtiğimiz cafenin sokağında.. Yağmur damlaları yüzüme düşüyordu. Topuzumu açıp, saçlarımın ıslanmasına izin verdim. Her yağmur yağdığında bunu yapardım. Çünkü yağmurun üzerindeki kirli duygulardan arındırdığını düşünürdüm hep.
Hep olduğu gibi, yine yenilmiştim. Hayata karşı, her şeye ve herkese karşı. Bir ayrılık daha söz konusuydu. Berke'yle gerçekten güzel şeyler yaşamıştık. Bir ara beni sevdiğini düşünmüştüm. Hah aşırı komikti. Sebepsizce terk etmişti. Bir sürü yalan uydurmuştu. 'Yapamıyoruz, zor oluyor... , İkimiz içinde iyi olur..' Sebepsizceydi işte.
Ama her zaman olduğu gibi toparlanmak zorundaydım. Yine ve yine insanlar beni güçlü görmeliydi. Gözyaşlarımı elimle sildim ve eve doğru giden adımlarımı hızlandırdım.
Eveeet.. Aylar oldu şu wattpad e girmeyeli. Burayı özlemişim:) Gelir gelmez yeni bir hikayeye başladım... İnşallah tutar. Artık vote lar çoğalmadan yeni bölüm yayımlamak istemiyorum. Sizleri seviyorum<3 Ayrıca medyadaki ana karakterimiz yani Aleyna.
+20 vote = ilk bölüm
