Kaç adım attık, nerelere girdik, nerelerden geçtik beraber. Herşey degişti bi bu çift bot degişmedi. Ayakkabıları ayrı severim ben. Bir insanın seçimlerini, yürüdügü yolları, sevincini, hayal kırıklıgını, koşarak kaçışını, koşarak kavuşmasını, yere nasıl bastıgını, ayakta nasıl kaldıgını onlar bilir. Gizli bi kayıt makinesi gibi. Görmesini bilene anlatır bütün hikayeyi. Üzerindeki izlerde yazılıdır insanın kim oldugu. Ve ne derlerse desinler, insanın en masun yeridir ayakları. Eller yalan söyler, gözler yalan söyler, kelimeler kandırır ama ayaklar bilmez numara yapmayı, gizlemeyi, kandırmayı...öylece dururlar tüm yaşadıklarıyla...
Konuşarak kendimi anlatmayı pek sevmem ben, bazı hisler, bazı dertler, kelimelerden oldukça büyüktür. O yüzden susuşumun bi anlamı vardı bunca zaman. Sustum sadece. Söyleyecek bir şeyim olmadıgından degil, bu kadar iftira ve karalamanın içinde "durmak" dogru oldugundan. Hayret ve şaşkınlık içinde...
Neyse...
Sadece çok agır bedeller ödiyerek buraya geldik. En yakınımızdan, en uzaga, bilen biliyor, yinede çok konuşmaya gerek yok.
Hepinizden özür dilerim çok geç oldu farkındayım ama hiç zaman bulamadım ama hatamı telafi edecegime söz veriyorum :**
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhunu Satan Hatun
Historia CortaYaşadıgım sokak, sokak lambaları, şu an içinde bulundugum ev, salondaki mobilyalar, birgün hepsi ortadan kaybolacak... Tıpkı bedenim gibi. Ama bir şey varki kainatın ruhunda iz bırakacak: Sevgim?
