The reason-l.h

κεφάλαιο 4

Σήμερα είναι Τρίτη και Παρασκευή έχουμε τον χορό μας. Όλα τα αγόρια ζητάνε από τα κορίτσια που θέλουν για να πάνε στον χορό. Αλλά εμένα προς το παρών, κανείς δεν μου ζήτησε. Όχι ότι θέλω να πάω με οποιονδήποτε, με τον Λάζαρο θέλω να πάω. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και παίρνω τα βιβλία που χρειάζομαι από το ντουλαπάκι μου. Το κλείνω και γυρνάω απότομα, με αποτέλεσμα να συγκρουστώ με κάτι σκληρό και να πέσουν τα βιβλία μου.

- Χίλια συγνώμη.(λέει η γνωστή φωνή που έχω ερωτευτεί)

Δεν το πιστεύω ότι έπεσα πάνω στον Λάζαρο. Αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες. Κοίταξα λίγο το πρόσωπο του και με κοιτούσε. Ντράπηκα και συνέχισα να μαζεύω τα βιβλία από κάτω.

- Ειλικρινά, συγνώμη.

- Δεν πειράζει, εγώ φταίω. Ξέρεις..γύρισα απότομα(του λέω και χαμογελάω λίγο)

Δεν τολμάω να τον κοιτάξω.

- Έμαθα ότι είσαι φωτογράφος στον χορό.(μου λέει και αναγκάζομαι να τον κοιτάξω)

- Ναι δυστυχώς(του λέω και γελάει)

Αχ αυτό το γέλιο του

- Τα λέμε Caroline. Χάρηκα που τα είπαμε(μου λέει κοιτώντας με στα μάτια)

Έχω μείνει άναυδη από την συζήτηση και έτσι του ρίχνω ένα χαμόγελο.

Περπατάω μέχρι την Elizabeth που μας παρακολουθούσε τόση ώρα με τον John.

-Δεν το πιστεύω ότι μιλήσατε. Θεέ μου.

- Μου μίλησε και πρώτη φορά δεν είπα βλακεία(είπα και χοροπήδησα)

- Πιστεύω ότι θα σου ζητήσει να πάτε στον χορό(λέει η Elizabeth και με αγκαλιάζει)

Πόσο την αγαπώ.

- John εσύ τι λες;(του λέω και με κοιτάει με ένα δολοφονικό βλέμμα)

- Μακάρι να πάτε μαζί γιατί είναι πολύ καλό παιδί.(μου λέει και κοιτάει κάτι κορίτσια που περνάνε)

O John είναι αρκετά όμορφος. Έχει καταγάλανα μάτια και μαύρα μαλλιά και μπορώ να πω ότι έχει πολλές κατακτήσεις.

Το κουδούνι χτυπάει και πάμε όλοι προς τις τάξεις μας.

[..]

Έχουμε σχολάσει, αλλά όχι. Αντί να πάμε στο σπίτι μας, να διαβάσουμε και να συνεχίσουμε το Games Of Thrones, είμαστε εδώ στην αίθουσα εκδηλώσεων. Όλοι κάνουν την δουλειά τους. Η μπάντα μόνο δεν έχει ξεκινήσει ακόμη. Ελέγχουν τα ηχεία λένε και κάθονται. Η Elizabeth μιλάει πολύ μαζί τους και γελάνε.