Κεφαλαιο 33

443 26 7
                                    

Λίζας POV*

Με αργά βήματα κατευθυνομαι στην είσοδο του σπιτιού μου, οταν βλεπω μια φιγούρα μπροστα απο την πορτα. Θορυβουμαι, και για αυτο πλησιαζω με πιο αργά βηματα. Καθώς πηγαίνω πιο κοντά, διακρυνω τον Μιχάλη καθισμένο στα σκαλιά της πολυκατοικιας. Φαίνεται ζαλιαμενος.

- Μιχάλη!; του φωνάζω..
Τί κανεις εδω;

Σηκώνεται παραπατωντας και με πλησιάζει. Μυρίζει αλκοόλ...

- Μιχάλη! Ζεχνεις αλκοόλ. Τι γίνεται;

- Λιζα... Δεν...

Προσπαθει να πει, αλλα πέφτει πανω μου... Αρχίζει να γελάει δυνατά..

- Μιχάλη! Συνελθε! λεω ενώ προσπαθω να τον βγάλω απο πανω μου.

- Λίζαα! Σ' αγαπάω! φωνάζει και μερικά φώτα ανοίγουν απο την απέναντι πολυκατοικία.

- Σσσσσς! Μην φωνάζεις! Πάμε πανω τώρα! του αποκρινομαι και σχεδόν τον κουβαλάω μεχρι την εξώπορτα.

***

Καταφερνω με τα χίλια ζόρια να μπούμε στο σπιτι και να τον ακουμπησω στον καναπέ...

- Γ@μωτο Μιχάλη, γιατί μέθυσες; Τί θέλεις εδω; τον ρωταω ενω του βγάζω τα παπούτσια για να ξαπλωσει.

- Για 'σένα Λιζα! Σ' αγαπάω!

- Μιχάλη! Μην φωνάζεις. Σου εχω εξηγησει πως ειναι η κατασταση.

- Εγω όμως σ' αγαπάω! Θέλω να σε κανω ευτυχισμενη, λεει και προσπαθει να με τραβήξει στην αγκαλιά του.

- Μιχάλη σταματά! Ξέρεις τι αισθάνομαι για τον Λευτέρη. Τον αγαπάω. Κατάλαβε το, του λεω και παω να φύγω, όμως με πιάνει απότομα από τον καρπό με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω στην αγκαλιά του.

Προσπάθησα να σηκωθω, αλλα με σφιγγει περισσότερο πανω του.

- Σε θέλω, μου είπε με βαθιά αισθησιακη φωνη.

Άρχισα να τον χτυπάω στο στέρνο για να με αφήσει...

- Εισαι μεθυσμένος! Δεν ξέρεις τί λες..

- Σε θέλω! μου ξαναλεει και με κοιτάει κατάματα.

Νοιωθω μια περίεργη έλξη. Ίσως φταίει η απόσταση αναπνοής που μας χωρίζει, ίσως τα ματια του που πετάνε φλόγες απο τον πόθο που αντικατοπτρίζει σε αυτα, αλλα, δεν ειναι σωσ-

Πριν προλαβω να ολοκληρωσω τις σκέψεις μου, κολλαει τα χείλη του πανω στα δικά μου. Τα χείλη του τόσο απαλά, σαν βελούδο... Το φιλί του, οπως παντα κτητικό, μα τρυφερό και απαλό ταυτόχρονα. Κλεινω τα ματια και αφηνομαι στο ταξίδι που μου προσφέρει. Ενας βαθύς αναστεναγμος φεύγει απο τα χείλη μου και εκεινος αρχιζει να κατεβαίνει στον λαιμό μου, αφήνοντας υγρά φιλια. Με σηκωνει στην αγκαλιά του και με πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα. Με αφήνει απαλά πανω στο κρεβατι και ανεβαίνει πανω μου. Με κοιτάει στα ματια και αφήνει ενα υγρό φιλί πανω στα χείλη μου.

Μέχρι το τέλος...Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon