Çok geç kalmıştım.ya alarmım çalmamıştı yada uyku sermliğiyle ertelemiştim,her neyse.Hızlıca kalkıp lavaboya doğru yöneldim elimi yüzümü yıkayıp doğruca eteğimi ve bluzumu giydim kahvaltıya vakit yoktu hastahanede atıştıracaktım.Hızlıca eşarbımı yaptıktan sonra evden ayrıldım.Arabama bindim ve yaklaşık 15 dakikalık bir yolun ardından işteydim. devlet hastahaneysiydi ve sıra baya bi birikmişti hastalarımın yanından geçerken aynı zamanda geç kaldığım için helalik isteyip öyle geçtim odama.Hızlıca önlüğümü giyip hastalarını teker teker sıraya göre içeri çağırmayı başladım.Geç kaldığım için yoğun geçmişti biraz öğleden önce ama Allah yardım edince üstesinden gelmiştim.Ogle arası zamanıydı abdestimi lavabo da tazeleyip mescitte namazımı kıldım ardından iş arkadaşım meslektaşım din kardeşim dostum biricigim büşramla yemek yemeye çıktık yemeğimizi yedik ve işe geri döndük tam odama geçerken acilden bir 5 yaşlarında bir çocuk sedyesi geçiyordu hemsire Beyza suratıma baktı çocuğun suratına baktığımda dona kalmıştım bi kaç saniye sonra hocam siz de girecekmisiniz ameliyata diyince cevap veremedim sanki dünya durmuştu Büşra benim yerime hayır o girmeyecek ben girecegim dedi ve sedyeyle beraber gözden kayboldu. Çocuğun durumu kritik gözüküyordu ve benim bu ameliyata katkıda bulunmam gerekiyordu ve bildiğim bir şey daha vardı bu çocuk ölen oğlum Muhammede çok benziyordu
