Köşk

1

# Pamuk prenses masalı olmayacak bu, mutlu mesut uyanmayacaksın. Ciğerlerin patlayacak ilk, sonra gözlerini açacaksın. #

İki kız kardeş daracık ve kirli tavan arasında örümcek ağlarının arasından sıyrılarak köşedeki dolaba ilerliyorlardı.

"Sana onlarla uğraşmamanı söyledim! Birgün gerçekten canın yanacak..."

"Bu kadar korkak olma Shilla... Alt kesimden mahluklar onlar."

Rachel gülümseyerek ikizinin omzuna dokundu.

"Sende biliyorsun bize birşey yapamazlar. Çünkü biz buradaki en yüksek konumlu kişileriz. Merak etme tatlım."

"Rachel açıkçası ben... Senin bu davranışlarını mantıklı bulmuyorum. Babam mirasını bize böyle çocukça yaşamımıza devam edelim diye bırakmadı. Annem de böyle olsun istemezdi."

"O bizi terketti Shilla bizimle ilgili birşeyi isteyip istememesi umrumda değil!"

"Herneyse... Rachel, ben bir karar verdim. Buradan taşınmayı düşünüyorum."

"Ne dedin sen?"

"Rachel burası eskisi gibi değil ve olmayacak! Artık hayatımızda o tuhaf yaratıklar var ve ben...Buradan gitmek istiyorum."

Shilla üzgünce kardeşine baktı ve tam gidecekken Rachel hızla kolunu tuttu.

"Saçmalamayı kes,beni yalnız bırakamazsın!"

"Rachel lanet olsun sadece bu berbat köşkten gitmek istiyorum!"

Shilla bağırdığında Rachel daha da sinirlendiğini hissetti ve kız kardeşini hızla yere itti. Tavan arası kesinlikle güvenli değildi. Bi anda zemin çatlamaya başladı ve Shilla çığlıklar atarak aşağı düştü. Rachel korkuyla kardeşine sesleniyordu. O an çevresindeki tüm eski eşyalar yere düşmeye başladı ve değişik sesler çıkmaya başladı köşkün her yerinden Rachel gelen tuhaf seslerle kulaklarını kapattı ve yere çöktü. Bir anda omzunda bir el belirdi ve nefesini hissetti Rachel.

"H-hayır...Yardı-"

Hızla omzundan geriye doğru çekildi ve tavan arasından aşağı düştü, fena düşmüştü. Yüzünde kanlar belirdiğinde ağlamaya ve bağırmaya başladı.

"Shilla!! Shilla nerdesin?!"

Ayağa kalkmaya çalışırken Shilla nın çığlıklarını duydu ve hızla oraya koştu.

"Shilla? "

Diğerinin kolları yoktu.

Ve bir anda saçları tutuşmaya başladı.

"Rachel git...Kaç Rachel! Öleceksin!"

"H-hayır Shilla..."

"Git dedim sana geliyorlar!"

Rachel gözyaşları içinde dışarı doğru koşuyordu.

Hissediyordu,arkasındaydılar.

✨✨✨

"Bakın prenseslerim, sizi çok sevdiğimi biliyorsunuz..."

Yaşlı adam küçük kızlarının saçlarını okşadı.

"Keşke size daha çabuk sahip olabilseydik...Ama birçok kardeşiniz bizi bıraktı ve biz gerçekten üzgündük."

Shilla babasının omzuna yaslandı.

"Baba peki annem neden terketti bizi?"

Adam iç çekti.

" Bazı nedenleri vardı kızım. Gitmesi gerekti."

Adam onlara hiçbir zaman söyleyemeyecekti. Annelerinin şeytanın kadını olduğunu, onları bıraktığını. Söyleyemezdi asla.

Küçük kızlarının güzel bir gelecek yaşaması için uğraşacaktı sadece ve ilk adımı mirasını onlara bırakarak yaptı. Çok bir zamanı kalmadığının farkındaydı. Onların sonuna kadar yanında olacaktı.

Babaları öldüğünde kızlar 15 yaşındalardı. Babaları düşündüğünden daha çok kızlarının yanında kaldığı için mutlu ölmüştü fakat onları uyarmadığı bir konu vardı:Tavan arası konusu.

Eşinin şeytanla tanıştığı yer ve diğer şeytanların olduğu yer.

Ve çok bir zaman geçmeden kızlar oraya ulaştılar, daha 18 yaşlarındaydılar ve şeytan ilk Shilla yı aldı. Rachel kaçmıştı, fakat uzun sürmedi. Ormanın derinliklerinde buldular onu. Gerçekten korkunçtu.

Shilla da öyle, o korkutucu, yanmış köşkte paramparça olmuş, erimiş bedenini buldular. Bu daha önceleriydi tabi,insanlar Shilla nın gerçekten yangından öldüğünü düşündüler. Fakat diğer kardeşi bulup köşke getirdiklerinde durumun çok farklı olduğunu gördüler, bizzat yaşadılar.