1999 cu il..

63 3 0
                                    

Ali məktəbə daxil oldugum il..Heyatimda esasli bir dönüş olsa da,qazandigim en böyük ugurum sayilsa da günüm aglamaqla keçirdi..cunki,dogma rayonumdan,sevdiklerimden ayrilib şəhərə gəlmək heç ürəyimcə deyildi.. Elə o gündən həyatımın en böyük pewmanligini yaşadım. BILMIREM NİYƏSƏ GÖZÜMƏ DÜŞMƏDİ BU ŞƏHƏR..Belkede qabaqcadan duymuşdum bu şəhərin xoşbəxtliyimə qənim kəsiləcəyini... günlər aylari,aylar illəri mən də kədərlərimi qarşılayırdım.Universitet həyatı,, yeni dostlar,, təzə qonşular heçnə heç kimsə içimdəki boşluğu doldura bilmirdi.... üstündən 17 il ötüb yenə də sevmirəm bu şəhəri..insanlar neden qacir onunla rastlaşır nəyə can atir ondan uzaqlaşır... bilmirəm tale mi belə gətirdi yoxsa Allah məni bilərəkdən mi cəzalandırdı bilmirəm ele o vaxtdan sevmədiyim şəhərin daimi sakininə çevrildim.. istəsəmdə uzaqlaşa bilmirəm terk edə bilmirəm bu şəhəri..ama bir təsəllim var zamani gələndə vəsiyyət edəcəm ki, öldümmü meni doğulduğum doğma rayonuma aparsınlar nəşimi...o torpaqda sevdiklerime qovuşacagim günü səbirsizliklə gözləyirəm..... çünki bu dünyada mümkünsüzdür. Mümküne bilirəm biz ölərkən çevriləcək. . ölülər də sevir ve qovuşur... buna əminəm)

Cox Yalvarmisdim...Where stories live. Discover now