Onları görünce sırada dikeldim. Beynim aklıma kuyu kazıyordu sanki. Cevap verme yeteneğim düğümlenmiş gibiydi. Sakin bir tonda "burdan hemen gidermisiniz? "Dediğimde o aşşağılık kahkalardan birine daha mecbur kaldım. Mehtap gine havasını koruyan bir tavırda
"Senin yerinde olsam bugün erkenden okuldan defolurdum!.." diyince yutkundum. Sadece korkak halimle " neden ?" Dedim cevabını bildiğim halde. Bu sefer ceyda söze dahil oldu. Ve bilmişce "birazdan görüceksin ama bir an önce bitsin isticeksin!..." korku benliğimi sararken bu sefer gine mehtap söze dahil oldu. " çünkü rezillik senin yanında en masum şey kalıcak" o sırada beklemediğim bir şey oldu. Ve içeri dört sene boyunca hayatımdan soğumama neden olan murat geldi.
"Kızlar sahne sizin" bu ses ona garip bir hava katerken beklemediğim anda yerle vücudum birleşti. Ne olduğunu başta kavrıya'masamda sonunda dayak yediğimi fark ettim. Bu benim hatamdı. Böyle olmamalıydım. Kendimi ezdirmemeliydim. Bir yandan da murat videoya alırken şuurumu kaybettiğimi yeni fark ediyordum. Kalbimin yavaşladığını hissder gibiydim. O sırada murat bağırdı sesi endişe kokuyordu. "Durun!... yeter " zaten bitmiştim.
Gözlerimi araladığımda odamda yatağımdaydım. Kafamdaki bilgiler silik ve yarımdı. Kafa karıştıran sorular beynimi kemirip duruyordu. Gözlerimdeki yaşlar buğuluydu ve gözlerimin iyi görmesini engellerken yatakta dikelip yatağın demiriyle
Sırtım buluştuğunda dişlerim gıcışmıştı bile çarşafı üstümden çekip ayağımı soğuk bedenle buluşturup kalmaya çalıştım. Banyo ile yatağımın arasında nerdeyse iki metre vardı. Yürümek zorlasa da kalkıp banyoya girebildim. Aynanın karşısında kendimi seğrettiğim zaman daha fazla kalbim acıyordu. Makası alıp aynaya attım.
Aynaya yapışan bir kaç parçadan morluktan patlıcana dönen yüzümü inceledim. Yıkılmaya yüz tutmuş gibiydim. Paramparça bir halde idim. Yerle buluşan bir parçayı alıp klozetin yanına yere çöktüm. Üstümdeki siyah hırkanın kollarını sıvazlayıp camı yaklaştırdım. Korku denen şey benden uçup gitmişti bile.
Camı nabzımın üstüne getirip ince ve derin bir çizik attım. Başta ufak ama derin bir acı duydum. Etraf sanki dönüyor gibiydi, kafam artık kalbimden orantısızdı sanırım. Yavaşça olduğum yere yığıldım.
Sanırım koluma bağlanan şey ve ses harici bir şey hatırlamıyorum. Bir kol bacağımın arasından geçip beni sardığında güven hissettim. Zaten en son bu duyguyu annem yurt dışına giderken bana sarıldığı zaman hissetmiş ve son gülümseme mi yapmış ve mutsuzluğa merhaba demiştim. Babam ve annem ayrı olduğu için annem vardı.
Beni kucağına alıp kırmızı bir koltuğa oturttu. Ellerimi bağlayıp çekip gitti. Sanki heyecan bedenimi ele geçirdi. Hayatımda hissetmediğim kadar müthiş bir duygu hissettim. osırada hızla içeri bir kız girdi. Ama bu nasıl olabilirki bedenim felçli gibiydi. Kız küt kesim saçıyla etkileyici bir güzelliği vardı. Kafamı kaldırmak için çenemden tutup, kaldırdı. " birazdan kendine gelirsin eğer sorun çıkarıp işimi zorlaştırırsan seninle fena bozuşuruz duydunmu?" kafamı sallamakla yetindim.
Ne beklerdim ki hayattan zaten hayat benimle dalga geçmek için elinden geleni ardına koymadan uğraşıyordu.....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölüm sınorom var arkadaşlar 100 kişi olmadan yeni bölüm atmıyacaktım.
