Εγω με μπατσο??? ΠΟΤΕ

Κεφαλαιο 9

Το πρωί ο Αρης πήρε τα κλειδιά μου για να πάει σπίτι να μου φέρει κάποια πράγματα.
Δεν ήθελα καθόλου να τον δω... Τον μισησα τοσο πολύ που δεν μου πε οτι ειναι μπατσος...Βασικά τους μισώ, απο οταν πέθανε ο πατερας μου. Ήμουν πολύ μικρή... γύρω στα 5 ειχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι καταστάσεις... ναι είμουν ταλαντούχο παιδί... Ο πατέρας μου ηταν τραγουδιστής... Οταν γυρνούσε απο την δουλειά του νωρίς το πρωί οταν ειδε ενα περιπολικό με δυο αστυνομικούς. Ο ένας ηταν μέσα στο αυτοκίνητο και ο άλλος εξω κανοντας του σήμα να σταματήσει και τον ανάγκασαν να κατέβει απο το αυτοκίνητο για να το ελέγξουν για τυχόν ουσίες. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά κάποιοι επιτέθηκαν στον αστυνομικό και τον έριξαν κάτω. Ο μπάτσος που ηταν στο αυτοκίνητο βγήκε και αρχισε να χτυπάει τον πατέρα μου... τον σκότωσε...
⭐⭐⭐⭐ Flash back ⭐⭐⭐⭐
-εγω: Μαμά που ειναι ο μπαμπάς??
Γιατί δεν εχει αρθεί ακόμα? Παντα έρχεται πριν παω σχολείο που ειναι σήμερα?? Βομβάρδισα την μητέρα μου με ερωτήσεις.
-μαμά: γλυκειά μου δεν ξέρω... παντος θα έχει εναν καλό λογο για αυτό... πρέπει να φυγεις γτ θα χασεις το σχολικό?? Ετσι γλυκειά μου??
-εγω: εντάξει μαμά!! Γειαα μαμά!!

Απο μικρή ήμουν ευγενική με όλους... συν του οτι αγαπουσα τον πατετα μου τόσο πολύ... εκείνη την μέρα δεν με πείρε το σχολικό αλλα ο αδερφός τις μαμάς μου... ο θειος μου ο Παύλος... εργένης για πάντα... με ειχε παει σπίτι του και έπαιζε μαζί μου. Αργα το απόγευμα μου είπε τι ειχε γινει... δεν τον πίστεψα νόμιζα πως μου ελεγε ψεματα και οτι ο μπαμπακας μου θα έρχονταν ξανά πίσω στην κόρη του... πισω σε εμένα για να παιξουμε πάλι μαζί... Μετα από χρονια κατάλαβα οτι ηταν οριστικό και αμετάκλητο... ο πατερας μου, ο μοναδικός άνθρωπος στο κόσμο που με καταλαβενε με μια μάτια, δεν θα ξανα έρχονταν.
Για αυτό μισώ τους μπάτσους... γιατί μου σκότωσαν οτι πολυτιμότερο ειχα στην ζωή μου. Εναν ανθρωπο τοσο γλυκό τοσο τρυφερό και τοσο ΑΝΤΡΑ!! Ξερω οτι αυτο που θα πω θα ακουστεί κάπως, αλλά αν ποτέ μου έβρισκα κάποιον άντρα σαν το πατέρα μου δεν θα τον άφηνα να φυγει με τίποτα... θα ειμασταν μαζί για πάντα... ξερω οτι αυτό δεν θα γίνει πραγματικοτητα αλλα αξίζει να ζει κανείς για να ελπίζει... Ο Αρης με ειχε στην αγκαλιά του ολο το βράδυ... ουτε που κατάλαβα ποτε αποκοιμήθηκα.