my life as fuckboy

FuckBoy: "Βρώμικα παιχνίδια"

Νιώθω το σώμα της τόσο κοντά μου που αισθάνομαι λες και είμαστε ένα. Συνεχίζω να την φιλάω στο στόμα κατεβαίνοντας σιγά σιγά στο λαιμό. Θέλω να αφήσω το σημάδι μου στο λαιμό της. Και το κάνω..., αλλά κάποια στιγμή με σταματάει ψιθυρίζοντας μου  τελείως αναστατωμένη :

«Πάρε με... τώρα... εδώ!» Μου δηλώνει παίρνοντας γρήγορες ανάσες και με φέρνει τόσο κοντά της που τα ρούχα μας νιώθω πως διαγράφονται εντελώς από τα σώματα μας. Σαν να μην υπάρχουν πια.

Δεν της απαντάω, απλά συνεχίσω με πιο πάθος! Το χέρι μου προχωράει όλο και πιο κάτω στο σώμα της. Το απολαμβάνει. Και εγώ το ίδιο! Κάθε άγγιγμα μου την ανάβει περισσότερο. Κάθε ανάσα μου την τρελάνει. Το χέρι της στο κεφάλι μου με τραβάει  στο λαιμό της. Νιώθω το σώμα της να πάλλεται. Θέλω τόσο πολύ να φύγω και να την αφήσω έτσι, στα κρύα του λουτρού. Όπως έκανα με την προηγούμενη κοπέλα. Ακόμα θυμάμαι τα μούτρα της. Η αντίδραση της ήταν όλα τα λεφτά. Πραγνατικα!

«Evans;» Ακούγεται ξαφνικά μια φωνή πίσω μου και αμέσως μου πιάνει τον ώμο. Με τραβάει με δύναμη για να δει το πρόσωπο μου και εγώ το δικό της. Θέλει να επιβεβαιωθεί!

Φυσικά! Η Μανουέλα. Ποια άλλη; Με βλέπει και ξαφνιάζεται. Το βλέμμα της παγωμένο. Έχει μείνει με το στόμα ανοικτό. Γιατί ξαφνιάστηκε τόσο; Το χέρι της πάει να με χαστουκίσει αλλά το χέρι της Ελπίδας -νομίζω έτσι την λένε αν θυμάμαι καλά- την σταματάει.

«Ηλίθιε... Μαλάκα! Όλοι ίδιοι είστε...» Εκφράζει η Μανουέλα εκνευρισμένη προφανώς που με είδε με άλλη.

«Συγγνώμη κοπελίτσα μου, με τι δικαιώματα έρχεσαι εδώ, μας διακόπτεις και μας βρίζεις και από πάνω;» Την ρωτάει η Έλενα - τελικά και όχι Ελπίδα- το ίδιο εκνευρισμένη.

Η Μανουέλα - χωρίς πολλά πολλά- την πιάνει από το μαλλί με το που ολοκληρώνει την φράση της. Η Έλενα ανταποδίδει το ίδιο και κάπως έτσι ξεκινάει ένα ξύλο με κορίτσια. Έχει γούστο να φύγει καμία κουρούπα! Μετά από πέντε λεπτά θεάματος βαρέθηκα. Είναι τόσο γυναικούλες! Πάμε σε άλλη λοιπόν...

«Εμ... Σόρρυ κορίτσια, έχω αργήσει και πρέπει να φύγω. Άντε, καλά να περνάτε!»Τους δηλώνω ψυχρός. Αυτές όμως παίζει να μην άκουσαν τίποτα. Είναι τόσο συγκεντρωμένες σε αυτό που κάνουν. Όπως είπα, είναι απλώς Γυναικούλες.

Βγαίνω έξω από το υπνοδωμάτιο αυτό και πάω στον κάτω όροφο που συνεχίζεται το πάρτυ. Ο κολλητός μου είναι ακόμα στον καναπέ και ακόμα μόνος του. Μα γιατί τον κάνω ακόμα παρέα... Είμαστε τελείως το άλλο άκρο.