Ik word wakker van een gepiep. En lig weer in bed, maar deze keer op een andere kamer, in een ander bed. Het ziet er vreemd uit. Overal staan grote apparaten, en deze kamer is een stuk donkerder, vergeleken met waar ik eerst lag. Ik staar een tijdje om me heen, tot dat er een dokter binnenkomt. Hij kijkt me controlerend aan. Bloed ik deze keer niet? Als hij antwoord wil geven, schrikt hij. Ik kijk hem verward aan. Hij duwt op de alarmknop, en de stemmen komen terug. Ik probeer er tegen te vechten maar het lukt niet, in een glimp zie ik waarom de dokter zo verschrikt keek. Achter me op de muur, hangt bloed, heel veel bloed. Het is onleesbaar, want alles wordt weer wazig. Ik worstel met mijn boeien, maar ik krijg ze niet los. Het geschreeuw wordt als maar erger. En uiteindelijk komen mijn boeien los, maar het is al te laat. Er staan een stuk of 4 verplegers in mijn kamer, en ik kan geen kant op. Ze proberen me vast ze pakken, maar zodra ze in de buurt komen bijt ik ze. Ik zie weer een grote spuit, en ik raak in paniek.
Ik probeer ze te overmeesteren, en uiteindelijk krijg ik de spuit in mijn bezit. Ik steek de spuit in zijn arm, en hij valt op de grond. De andere verplegers stappen bang achteruit. En ik hol weg zo snel als ik kan. Naar de deur, ik kan er nog net onder door glijden voordat hij zich sluit.
JE LEEST
Ongeloof
RandomDit verhaal gaat over Sophie, Sophie wordt op een dag wakker en weet niet wat er met haar gebeurt. Ze belandt uiteindelijk in het ziekenhuis, maar ze kunnen haar niet helpen...
