Η Ζωή Μου Το Παιχνίδι Του

Μεθυσμένα φιλιά

Η Ηλέκτρα από δίπλα μου γύρισε και κοίταξε για κάτι δευτερόλεπτα τον Στέλιο και μετά συνέχισε να πίνει το ποτό της. Τύφλα θα γίνει σήμερα το βλέπω. Η βλακεία είναι ότι φταίω εγώ για αυτό.

Ν: «Και εσύ πρέπει να είσαι ο Στέλιος σωστά;» ρώτησε η Νεφέλη. Τι στο καλό δεν τον ξέρει;!

Στ: «Ο ίδιος αυτοπροσώπως..και εσύ πρέπει να είσαι η Νεφέλη;» της απάντησε χαμογελώντας της με ένα τρόπο που έκανε τον Γιώργο να τον κοιτάξει με ένα ύφος σαν να του λεγε ¨είναι δικιά μου¨, τον Αντώνη να αγριοκοιτάξει τον Γιώργο και εμένα να θέλω να βγάλω τα άντερά μου. Απορώ πώς η Ηλέκτρα ήταν με αυτό το.. πράγμα.

Ν: «Ναι... και τώρα κόψε τις γλύκες γιατί δεν πιάνουν σε μένα!» του απάντησε στην αρχή γλυκά και έπειτα σοβάρεψε απότομα. Και ναι η Ηλέκτρα βρήκαμε από πού πήρε. Κατά μάνα κατά κύρη...

Η: «Βλέπεις Νεφ ο... αυτός τέλος πάντων τα... πως το λένε... οργάνωσε ναι οργάνωσε όλα!» είπε λίγο μεθυσμένα. Λίγο... το θέτω κομψά. Την κοίταξα λίγο και πάλι καλά ανταπέδωσε το βλέμμα. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα αλλά κάτι είναι και αυτό.

Ν: «Οπότε Στελάκη δεν βλέπω το λόγο να σε καλέσουμε.. και τώρα πάρε τα φιλαράκια σου, όλα, από το τραπέζι και φύγετε γιατί μας στερούν τη διασκέδασή μας..» του είπε με ένα ύφος που τσάκιζε κόκαλα αλλά ο μαλάκας ο Στέλιος δεν χαμπάριαζε Χριστό.

Στ: «Ηλέκτρα εγώ παραδέχτηκα το λάθος μου και ζήτησα συγνώμη.. εσύ γιατί είσαι τόσο σκληρή μαζί μου και δεν τη δέχεσαι;» την ρώτησε πλησιάζοντας πιο κοντά της. Αν την αγγίξει εγώ το λέω θα τον στείλω στο νοσοκομείο.

Η Ηλέκτρα τον ξανακοίταξε και μετά μου έκανε νόημα να κάνω στην άκρη. Και φυσικά αν ήθελα να μην με μισήσει τελείως έκανα στην άκρη. Όλο το τραπέζι είχε γυρίσει και την παρακολουθούσε μέχρι και η Αφροδίτη με τον Αχιλλέα είχαν πάψει να τσακώνονται.

Η: «Στέλιο... νομίζω πως... έχεις δίκιο. Συγνώμη!» του είπε και του κράτησε σφιχτά τα χέρια. Πλάκα μου κάνει. Ελπίζω να μιλάει το ποτό γιατί μα το Θεό θα την πνίξω...

Στ: «Αλήθεια;! Σοβαρολογείς τώρα;» την ρώτησε με την ελπίδα να χαράσσεται στα χαρακτηριστικά του. Μαλάκας!

Η: «Καλά είσαι ηλίθιος;! Όχι βέβαια» του είπε και μετά στράφηκε προς την Αφροδίτη και παραμερίζοντας τον Αχιλλέα την τράβηξε για να χορέψουν. Έτσι το μωρό μου.

Αρ: «Στέλιο χωρίς παρεξήγηση αλλά... μόλις σε άδειασε!» του είπα ενώ έσκασα στα γέλια κάνοντάς τον να μου ρίξει ένα νευριασμένο βλέμμα που με έκανε να γελάσω πιο πολύ.