22 juni, 2016, het scheikundelokaal
Hallo, lieve Wattpad-lezers.
Het is een tijdje geleden dat ik levend was op deze site, maar ik ben er weer! Ik ben niet dood en ook niet ontvoerd door aliens, maar een andere echt goede verklaring voor waarom ik zo lang niets gepost heb, is er eigenlijk ook niet echt.
Ik was, om het kort samen te vatten, heel erg druk bezig met van alles en nog wat (ja, ik heb ook nog een leven buiten het internet - shocking, ik weet het), en als ik dan af en toe tijd had, las ik de hoofdstukken terug, en dacht ik: dit kan echt veel beter.
Dus. Ik ben terug, met een nieuwe versie, een nieuwe cover en hopelijk oude lezers, want jullie waren allemaal heel erg lief en ik zou jullie voor geen goud kwijt willen.
Voor het geval je hier nieuw bent, zal ik ook nog even uitleggen waar dit boek over gaat. Misschien is dat ook wel handig.
Een historische fictie (mijn eerste!) over de Tweede Wereldoorlog, vanuit een (hopelijk) origineel perspectief. Eigenlijk is het ook een kortverhaal, maar Wattpad laat je niet twee genres tegelijk kiezen. De hoofdstukken zijn ongeveer 500-1000 woorden, maar meestal 500, want ik ben lui. Er zit een persoonlijk verhaal achter, maar dat vertel ik jullie pas aan het einde. Hehe.
Dan nog een quote, om het lekker diepzinnig te maken:
"De jonge vrouw schoof het raampje een tiental centimeters omhoog en liet de wind haar haren uit haar gezicht blazen. Toen stak ze de brief uit het raam.
Haar hand trilde toen ze hem losliet. Het witte papier sloeg zijn vleugels uit en voer mee op de wind.
Al snel kon ze de vogel, die haar laatste zou zijn, niet meer zien.
'Vergeet me niet,' fluisterde ze tegen de wereld."
Dat was wel zo ongeveer alles wat ik over dit boek te zeggen heb. Hopelijk vinden jullie het een beetje leuk - of nog steeds leuk.
Groeten,
Cacaoboon.
PS. WOW ik heb de Netties gewonnen met dit boek. Heel erg bedankt, allemaal :D
JE LEEST
Vergeet me niet
Historical Fiction// Winnaar van People's Choice Award in de categorie Historische Fictie // De jonge vrouw schoof het raampje een tiental centimeters omhoog en liet de wind haar haren uit haar gezicht blazen. Toen stak ze de brief uit het raam. Haar hand trilde t...