het geheim

Hoofdstuk 3, Lisa

POV NOAH

Ze staart met open mond naar me, en dat verbaast me ook niks.. 'Uh..wat was dat?' vraagt Silje met een bange stem. 'Um, het is niet wat het lijkt, ik kan het je uitleggen..' 'Nou probeer dat maar uit te leggen Noah.. Je liet een kruiwagen bewegen zonder hem aan te raken?' 'Ik had dit vroeger ook.. Het was na een tijdje weer weggegaan, maar sinds ik hier ben heb ik het weer.. Maar wat je ook doet, vertel niks tegen Lisa!' zeg ik beangstigend. 'Maar waarom niet? Ben je een..heks.. ofso?'zegt Silje die nog steeds helemaal in de war is. 'Nou Lisa die is een Hunter..' 'En wat is dat?' vraagt Silje. 'Dat is iemand die op bovennatuurlijke wezens jaagt, daarom heeft ze ook al die wapens en het zout, dat is tegen heksen, demonen, vampieren, en geesten.' zeg ik. Dan horen we voetstappen en kijken we verschrikt om. 'Silje, waarom heb je de bekertje drinken laten vallen?' zegt ze boos. Dan vraagt ze of de mestbult al opgeschept is. 'Uh ja hoor!' reageer ik snel. Dan lopen Lisa en Silje naar een bankje die naast de wei is en gaan praten. Ik sta bij de stal en in een keer gaat de staldeur weer met een vaart dicht. Ik leg mijn oor tegen de deur aan in de hoop wat te horen. Dan gaat door het gleufje van de deur en de muur een witte zakdoek met allemaal bloed erop. Ik probeer hem voorzichtig te pakken, maar voordat ik hem in mijn handen heb, word de zakdoek al weer terug getrokken. Mm.. Vreemd. Ik vraag aan Silje of we gaan. Want het is al schemerig aan het worden, en ik moet altijd voor het donker thuis zijn.

POV LISA

Noah en Silje pakken de fiets om te gaan. Ik krijg ineens enorm last van mijn hoofd. 'Lisa. Lisaaa. Lisaa!! Lis..a.. Het is bijna tijd.. tijd..' hoort ze in haar hoofd. 'GA WEG!' schreeuw ik. 'Oke.. we gaan al' zegt Silje. 'Nee ik bedoel niet jullie, tot morgen!' zeg ik. Dan loop ik even rond de stal. Ik voel mijn mobiel trillen, U heeft vijfentwintig berichten van; Onbekend.  Elk bericht is hetzelfde, .altijd.altijd.altijd. Weer Rascal. Ik kijk voor me en er staat een meisje die precies hetzelfde is als mij, een soort dubbelganger, maar dan met een vreemde doek over haar hoofd, een witte doek met allemaal bloed erop. 

De volgende dag (POV SILJE)

Noah en ik zijn aangekomen op stal. We doen de schuurdeur open en kijken waar Lisa is. 'Lisa? Lisa ben je hier?' vraag ik. 'Misschien is ze wel op buitenrit! Stijn haar pony is ook weg..' zegt Noah. Ik pak de poetskist om de pony's te poetsen. Ik zie een dagboek liggen. 'Hee, is dit niet het dagboek van Julia?' Ik sla het boek open en lees het wat door. 'Ze word achtervolgt door iets, een uh dubbelganger? Wat is dat?' vraag ik aan Noah. Noah pakt het boek en slaat een bladzijde om. 'Oh kijk, hier staat het!' zegt Noah. 'Het is een soort kwaadaardige versie van iemand. Of een heel slecht voorteken.' Leest Noah voor. Zo te zien stuurt diegene Lisa sms'jes en hoort Lisa stemmen in haar hoofd. Ik kijk en lees het zelf nog eens. 'Maar wat zei die stem dan?' vraag ik. 'Dat het bijna tijd is en dat haar tijd zal komen, en het zei opvallend vaak een woord. Altijd..

Eerder

Lisa galoppeert met volle vaart door de bossen heen met haar pony Stijn. Ze heeft haast. Ze gaat over een bruggetje. Ze ziet twee grote schuren, haar pony is zenuwachtig. Ze stopt en stapt van Stijn af. Ze pakt een briefje uit haar zak en stopt het onder het zadel. 'Stijn, je moet er voor zorgen dat Silje en Noah dit briefje krijgen, ook al moet je er voor uitbreken. Ga.' zegt ze tegen haar pony en ze duwt hem weg, de pony galoppeert met een volle vaart terug richting huis, en Lisa blijft alleen achter. Ze doet haar cap en af, en loopt weg..

POV NOAH

Silje en ik kijken nog wat nieuwsgierig in haar dagboek. 'Silje, hoor jij dat ook? Ik denk dat Lisa eraan komt, ik hoor pony hoefjes!' we rennen snel naar buiten om te kijken wie dat is. Het is alleen Lisa haar pony, Stijn. Silje pakt hem en neemt hem mee terug naar zijn stal. 'Denk je dat Lisa eraf gevallen is?' vraag ik bezorgt. 'Ik weet het niet, ik zet hem maar terug op stal..' zegt Silje. Wanneer Stijn weer in zijn stal staat, kijken we nog even in Lisa's dagboek. 'Wat is het laatste wat Lisa geschreven heeft?' vraagt Silje. 'Um er staat alleen, het is tijd. 'Maar wanneer schreef ze dat dan?' vraagt Silje. 'Vandaag..' ondertussen probeert Stijn de stal open te doen. En het lukt hem, hij loopt eruit. Hij komt onze kant op. 'Hee er zit een briefje onder het zadel.' zegt Silje. Ze maakt hem snel open. Er staat; Silje en Noah, ik ben in het bos. Kom meteen, kijk niet om en neem het zout mee, Stijn weet de weg. Maar pas op voor Rascal. 'Wie is Rascal?' vraag ik verbaast aan Silje. 'Maakt dat uit? We moeten gaan, nu!' zegt Silje snauwend. Ik ga op Stijn en Silje gaat op Scarlet, en we vertrekken zo snel mogelijk.

POV LISA

Lisa, Lisa, Lisa het is tijd. Hoor ik weer in mijn hoofd. Ik loop door het gras, niet wetend waar ik heen moet. Ik loop over een brugje, en dan weer verder door het diepe natte gras. Ik stop en zie een zwart kleed op de grond liggen. Het kleed komt overeind en veranderd in iemand met een zwarte mantel. Die ''iemand'' spreid z'n arm uit, en vaagt dan weg. En dan komt mijn dubbelganger tevoorschijn. Ze heeft weer die zelfde witte doek om haar hoofd met allemaal bloed vlekken erop. Dan voel ik iets geks aan mijn gezicht, het zijn allemaal bloed spetters. Mijn dubbelganger doet het doek van haar gezicht eraf en ik zie haar lachen. Ze pakt een mes en steekt hem in haar buik. Ze verdwijnt en ik val neer op de grond door een enorme steek in mijn buik. Dan besef ik me dat ik dezelfde pijn als haar voel, omdat ze mijn dubbelganger is. Ik zie een felle lichtflits in mijn ogen, en dan val ik weg. Ik had me hierop voorbereid en had dus nog een brief gemaakt. Lieve Silje en Noah, het spijt me dat het zo moest lopen, het spijt me wat ik jullie aan heb gedaan, het is te laat. Ik zal er altijd voor jullie zijn. Altijd. En dan, dan verdwijn ik. Naar de wereld altijd.