Rain

17 1 3
                                    




Chance loves rain. Rain is her favorite weather. Sa tuwing pumapatak ang ulan, lalabas siya ng bahay para mapanood ang ulan. Paminsan nga ay naglalakad pa ito sa daan bitbit ang payong niya.



Sa ngayon, nakaupo siyang mag isa sa duyan sa labas ng bahay nila. Busy siya sa kakalaro ng bagong laro sa kanyang ipad. Pagkatapos ng ilang minuto ay napagod din siya kakalaro. Kaya napagisipan niyang umupo na lang at magrelax sa duyan. Sumandal siya sa duyan at ipinikit ang kanyang mga mata. Chance soon felt a drop on her wrist. Binuksan niya ang kanyang mga mata at agad tumingin sa langit, nang mapansin niyang uulan ay agad itong napangiti.



Pasalamat na lang ito at ang duyan niya ay nakakabit sa malaking puno at may napapagsilungan siya. Nagdesisyon itong hindi pumasok ng bahay dahil sa gusto niya nga ang ulan. Di nagtagal ay nakatulog din ito sa duyan.





-----




"Chance"




Binuksan ni Chance ang kanyang mata at nakita niya si Jimin sa harap niya mismo kaya't napasigaw ito ng sobrang lakas.




"geez Jimin! You scared the hell out of me!" tumawa lang si Jimin. "god! You should have seen your face Chance, it was an epic" Chance pouted. "whatever. What are you doing here by the way?" tumigil si Jimin sa kakatawa at nagkibit balikat. "Pauwi na ako ng mapansin kita dito sa duyan na natutulog kaya pumasok na ako sa gate niyo dahil bukas naman ito at ayun".




Tumango lang si Chance. "Ah okay." Tumingin si Chance sa unahan at napansin na umuulan parin pero mas lumakas na ito. Tinignan nito ang kanyang relo at napansin malapit na pala mag 9pm. "Jimin oppa, masyado nang late. Papasok na ako sa loob at umuwi ka narin gabi na oh." Jimin nodded. "oo nga eh gabi na. Tara na ihahatid na kita sa may pinto" Chance just hummed as a sign of agreeing.




Tumayo na si Chance sa duyan at naglakad na sila papunta sa may pintuan ng bahay kasama si Jimin. Kung hindi niyo naitatanong ay medyo may kalakihan ang bakuran ng bahay nina Chance kaya medyo malayo ang pinaglagyan ng duyan sa may bahay nila.





"thanks sa paghatid sa akin sa may pinto kahit kaya ko namang mag isa dahil malapit lang naman ang puno namin dito sa bahay" patawa tawang saad ni Chance. "No problem. Anything for Chance" Jimin said.




Tumawa lang si Chance "Okay. So ... I guess kita na lang tayo sa school?" Jimin grinned "yeap" Jimin turned but stop. He grabbed Chance's chin. "Nakalimutan kong magsabi ng goodbye. Sorry." He then placed a soft kiss on Chance lips that caused the girl's eyes to widened.



Jimin turned and walked away quickly, waving back at Chance. "See you again Chance!"







Chance just stood there, blushing madly deeply. Hinawakan niya ang kanyang mga labi habang nakatingin sa papalayong Jimin.

RainTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon