Bu sefer yalnızlığın ne olduğunu anladım. İnsan yok olunca kalbi bitince sevgisi anlıyomuş herseyi. Belkide tek başına kalınca hayat dediğimiz içinde bulunduğumuz yaşam bana üzüntüden baska bisey getirmedi. Yoruldum , kırıldım , ağladım. Ama hic yıkılmadım. Insan sever bazen güvenir birşeyler yaşar ama sonunda yine yanlız kalır. Yalnızlık öğretir bazen herşeyi. Aşk sadece zamn kaybım oldu. Hic bi zaman sevilmedim. Ama sevdim. Cok sevdim. Aşkın içinde kayboldum , boğuldum , öldüm.. Hayal gibi yaşadım hep sevilmek istedim olmadı. Ve sonunda yıkıldım , yoruldum. Bazen bulutlarda kayboldum , bazen rüzgarda. Acımasızca ezildim. Ama vazgecmedim. Öylece bekledim.
