That one 1D fanfic I wrote when I was 12

Vampier

Megan pov.

Midden in de nacht wordt ik wakker van een vreemd geluid. Ik schiet gelijk overeind. Het zal toch geen inbreker zijn? Voorzichtig klim ik uit mijn bed, en loop zachtjes naar de deur. Ik leg mijn hand op de klink en duw hem een stukje omlaag. Voorzichtig gluur ik door de kier. Ik zie Harry naar beneden lopen. Ik duw de deur verder open en loop zachtjes de overloop op. Ik hoop dat mijn broertjes niet wakker worden. Dan moet ik ze straks weer troosten. Of dat mijn moeder wakker wordt, die schreeuwt moord en brand als er een inbreker in huis rondloopt.

Ik loop zachtjes achter Harry aan, ik wil weten wat hij gaat doen. Maar hij loopt snel de trap af en ik kan hem niet meer zo goed volgen. Als ik onderaan de trap sta verlies ik hem nog net niet uit het oog. Hij loopt ergens de keuken in, en dan de hal naar de wasruimte. Ik sluip de keuken in, en loop dan door de hal.

Plots verstijf ik. Ik zie paars licht aan het einde van de gang. Ik wordt bang. Heel voorzichtig sluip ik dichterbij. Ik verzamel moed en gluur naar binnen.

Mijn ogen worden groot. Ik word nu doodsbang. mijn maag draait zich om. Ik zat fout met mijn vermoedens. Vampiers bestaan. En Harry is er één van. Wat ik zie is Harry, met lange tanden, die zijn gezicht van een groot paars portaal af wendt. Ik zie één helft van zijn gezicht. Tegen het licht in zie je ze goed; twee lange witte tanden.

Ik krijg allemaal waanbeelden over hoe Harry straks mij zal bijten. Dat is wat vampiers doen. Ze verlijden mensen en dan bijten ze ze snel, voordat je er wat tegen kunt doen.

Hij zal mijn arm pakken, naar me toekomen, en dan voorzichtig zijn tanden naar mijn nek brengen. Met zijn warme adem in mijn nek hijgen......

En dan. Dan zal hij zijn tanden in mijn nek zetten. De pijn zal ondraaglijk zijn, branden, ik zal een black out krijgen. En het volgende moment zal ik bewusteloos op de grond vallen. Ik zal voor hem niks anders zijn dan zijn prooi. En dan heeft hij van zijn prooi gewonnen.

Ik wordt duizelig en val naar achter, ik val tegen de muur aan en dat geeft een klap. Harry schrikt en kijkt om. mijn ogen worden nóg groter. Ik krijg het doodsbenauwd. Zijn ogen glimmen rood. Ze lijken op te lichten. En volgens mij doen ze dat ook.

Maar er klopt iets niet. Ze kijken me niet kwaadaardig aan zoals ik had verwacht. Zijn ogen staan bijna droevig, bijna met medelijden.

Ik voel me opeens rustig worden ik besef me dat hij me geen kwaad wil doen. Dat gevoel geeft hij me gewoon. Of het is een truc die hij geleerd heeft.

Harry pov.

'Rustig Megan', sus ik.

Ik loop naar haar toe en wil haar bij haar arm pakken, maar ze geeft me een klap in mijn gezicht. Ik wist niet dat meisjes zo hard konden slaan. Ik kijk haar geschrokken aan.

'LAAT ME LOS VAMPIER!', schreeuwt ze.

'Rustig Megan, ik leg het je uit', probeer ik, 'straks worden je moeder...' Verder kom ik niet, ze geeft me een knietje en ik val kreunend op de grond neer. Mijn gezicht vertrekt van de pijn. Ik kijk haar smekend aan. 'Niet doen Megan, je kunt me vertrouwen.'

Ik merk niet eens dat er een traan over mijn wang loopt.

Megan pov.

'..... ik leg het je uit.' Ik voel me niet overtuigd, ook al doet hij daar zo zijn best voor. Die klap was niet voor niks, hij zal me bijten als niet terugvecht. Ik moet me over mijn angst heen zetten als ik dit wil overleven. 'Straks wordt je moeder..' Ik bedenk me geen moment en trap Harry in zijn bal. Hij valt op de grond en kreunt, en ik zie dat hij moeite heeft om het niet uit te schreeuwen.

'Niet doen Megan, je kunt me vertrouwen.' Ik geloof hem nog steeds niet.

'Hoe weet ik dat je me dan niet bijt?' Vraag ik, en trek een wenkbrauw op. 'Je hebt gewoon zitten liegen tegen me! Er klopte helemaal niks van wat je zei, of wel soms?' Ik voel me opeens stom dat ik hier in ben getrapt.

'Alles dat ik je vertelde was Megan, ik heb je alleen niet verteld dat ik een vampier was.'

'Ik vertrouwde je, ik liet je hier slapen. Als ik niet wakker geworden had je me gebeten, en was was ik nu of dood, of ook een vampier. Ik trap hier niet in.'

'Als je me niet gelooft, denk je dan dat een jongen expres zou gaan huilen als hij verteld hoe hij zijn pappie en mammie verloor?'

Daar zit wel wat in.

Harry pov.

Wat is ze koppig zeg. Hoe krijg ik me ooit met me mee? Ik heb het de jongens beloofd. We hebben nieuwe strijders nodig. En Megan kan goed zijn.

Opeens krijg ik een idee. Het is heel gevaarlijk, en de jongens zullen me figuurlijk vermoorden, en Megan misschien letterlijk, maar ze moet mee.

'Oke Megan', zucht ik,' ik heb een idee.' Ik pak een staak en geef hem aan haar.

'Je weet dat ik een vampier ben, en mijn vrienden zijn dat ook. Het zit zo, nadat ik op straat ging wonen ontmoette ik vier jongens genaamd Zayn, Liam, Niall en Louis. Zij waren ook vampiers. Zayn beet me en de jongens leerden me om een vampier te zijn. Een waarzegster voorspelde dat er een oorlog zou komen tegen Crassus, de duivel. De jongens hadden 40 jaar de tijd gekregen om strijders te vinden. Dat is al 34 jaar geleden. Toen was ik zestien, nu ben ik dus eigenlijk vijftig, maar vampiers leven eeuwig. Maar mijn vrienden zijn al minstens honderd.'

Megan keek me vol ongeloof aan. Logisch, er achter komen dat je logé een 50 jarige vampier is is ook raar. Maar toch zet ik door.

'Er is een school waar je moet leren om een vampier te zijn voordat je meevecht. Ze kunnen je opleiden en dan kunnen we winnen van het kwaad.'

'Dan ga je me zeker bijten,' ik bijt op mijn lip. 'Ik dwing je nergens toe.'

'Ik kan het je laten zien als je me niet gelooft.' Ze lijkt eindelijk rustiger te worden.

'Maar hoe weet ik dat het geen val is?' 'Je kunt je verdedigen met die staak.' Hiermee neem ik een groot risico en dat weet ik wel, maar ik voel gewoon dat Megan me niet zal doden.

Megan pov.

Ik wil Harry best geloven, maar ik weet niet hoeveel vampiers ik daar tegen zal komen. Ik ben niet goed in vechten, en Harry weet dat ik hem geen kwaad kan doen. Ik besluit dat ik niet echt een keuze heb. Ik kan hem nu neersteken, maar dat staat mijn hart niet toe, en dan komt er een heel leger van vampiers achter me aan, en ik wil mijn familie niet in gevaar brengen. Ik besluit hem gewoon te volgen.

'Laat maar zien', zucht ik.

Harry pov.

'Laat maar zien', zucht ze.

Ik had niet verwacht dat ze het toe zou geven, maar ze komt in ieder geval mee.

'Volg me.' Ik loop door het portaal achter me, en kijk om. Ik zie dag Megan twijfelt, maar dan vermant ze zich en volgt mijn voorbeeld.