PROLOGUE
Bawat tao may nakalaang makarelasyon sa tamang panahon at pagkakataon. Lahat tayo naghahangad ng masaya, maayos at seryosong commitment....
Yung commitment na kahit ano mang pagsubok ang dumaan at sumubok sa relasyon niyo patuloy kayong lumalaban...
Na sa kabila ng inyong matinding selosan at pag-aaway patuloy kayong nagmamahalan...
Pero hindi lingid sa ating lahat na once na nagmahal ka, maaring ang maging kaakibat nito'y...
saya..
lungkot..
pighati..
pagdurusa..
at pagsasakripisyo. .
‘Ika nga nila, to love is to place your happiness into the happiness of others. Even if its outcome may cause you PAIN. Pero that was love naman talaga diba? Kapag nagmahal ka talagang masasaktan ka. And once na masaktan ka, that's the time na you'll understand what really LOVE is.. :))
Pero, gaano nga ba kalalim ang salitang pagmamahal??
Ano nga ba ang kaya nito gawin sa taong nakakulong sa alaala ng kanyang nakaraan??
Sa taong willing igive up ang lahat matulungan lamang nya ang kanyang minamahal na makawala sa malungkot na nakaraan?
___
Ayun. I repost this story again. I made some changes kasi hihi ^^,
Anyway, thanks for reading.
XOXO. ;)
