Mavi gözleriyle bana bakıyodu. Bende hemen telefonumu yerden aldım. Göz teması kurmadan hızlı adımlarla sınıftan çıktım. Bahçeye çıktığımda etrafa göz gezdirdim. Melisle Duru' nun kantinde bi masada oturduğunu gördüm ve onların yanına gittim. Yanındaki sandalyeyi çektim oturdum. Sonra kantine çarpıştığım çocukla diğerleri geldi. Birbirlerine öldüreceklermiş gibi bakıyolardı. Gözleri bizim masadaydı. Duru
"Bunlar niye bizim masaya bakıyolar." dedi
"Onlar kimki." dedim
"Şu karşı masadakiler Kağan, Barış, Ateş Kağan o çetenin başı, Barış'da çetenin çapkını, Ateş'de çok sakindir ama tersi pistir." dedi Duru
Melis'in sesiyle karşı masadan gözlerimi aldım.
"Yan masada oturanlarda Doruk, Batuhan, Emre, Mert o çetenin başı ise Doruk. Batuhanla ikisi çok psikopat. Emre ise grubun kız düşkünü yani şerefsizin teki. Mert şebek ama kavgalarda oda çok ciddi olur. İki grupta birbirinden pistir. Onlardan uzak durmak en iyisi" dedi. Duru hemen konuyu değiştirdi.
"Ee siz neden İstanbul'dan buraya geldiniz" dedi. Bende
"Babamı kaybettik o yüzden buraya taşınmak zorunda kaldık" dedim yüzüm düşerken. Duru'da
"Üzülme kanka benimde babam yok ben küçükken bırakmış gitmiş." Melis'de
"Benim babam varda napıyo sanki olmasa daha iyi yüzünü bile görmüyom." dedi. Sonra zil çaldı masadan kalktık sınıfa doğru yürüdük. Hepimizin yüzü düşmüştü. Sınıfın olduğu kata cıktığımızda Doruklar kapının önündelerdi. Bi saniye ya Batuhan niye Duru'ya bakıyo. Duru'ya döndüğümde hiç oraya bile bakmıyodu. Sınıfa girince sıramıza yerleştik. Duru direk kafasını sıraya koydu. Melis'te kulaklığını taktı. Bende ortada mal gibi kaldım. Hemen telefonumu çıkardım. Mesaja bakmadığım aklıma geldi ve mesaj bölümüne girdim. Mesaj annemdendi.
"Kızım ben bugün eve geç gelebilirim iş buldum ve mesaiye kalıcam dikkat et." yazıyodu.
Telefonumun kilidini kapatıp. Duru'yu dürttüm. Duru'da uykulu bi sesle
"Hı" dedi.
"Sizin ev nerde eğer bizim eve yakınsa bugün bize gelebilirmisiniz." dedim çekinerek. Duru'da kafasını kaldırdı bana anlamayan bakışlar attı.
"Neden noldu" dedi. Bu haline gülmeden edemedim.
"Önemli bişey yok annem iş bulmuş ve mesaiye kalcakmış gece geç gelirmiş. Sizde bize gelirsiniz olmazmı?"
"Korkuyomusun yoksa" dedi imalı bakışlar atarak.
"Yok ya korkma değil mahallemiz tekin değilde ondan." Duru'da
"Hangi mahalledesin"
"Şu 2 sokak sonraki mahalledeyim sen"
"Bizde o mahalledeyiz ama Melisle bizim ev arasinda 1 sokak var. Ben gelirim ama Melis'in annesi izin vermeyebilir çünkü akşam gitmesi sıkıntı olur."
"Bizde kalırsınız sorun olmaz"
"Annesinin izin verceğini sanmıyorum ama ben kalırım." o arada Melis arkasını döndü ve
"Bensiz sohbet he öyle olsun" dedi gücenirmiş gibi yaparak. Duru ile bu haline güldük.
"Ne gülüyosunuz be"
"Çok komik duruyodun ama" dedim. Ardından Duru lafa atladı.
"Ece diyoki bu akşam annem evde yok bize gelirmisiniz diyo. Bizim mahalledeymiş."
"Ama gecenasıl eve gitcez"
B
izde kalın" dedim
"Annem izin vermez kalmaya" dedi üzülerek. Duru
"Ee bizde akşam seni eve bırakırız sonra da Eceyle biz eve geri gideriz olmazmı" dedi. Melis'de
"Aslında olur beni bırakırsınız"
"Tamam o zaman anlaştık" dedim gülerek. Duru'da
"Anlaştık"
O sırada sınıfa Kağanlar geldi ve bizim arkamızdakı sıralarına oturdular. Dorukların sıralarına doğru baktığımda Batuhan Duru'ya bakıyodu. Niye öyle bakıyoki diye düşündüm. Yan gözle arkaya baktığımda Barış Batuhan'a öldürecek gibiydi. Gözüm arkya kaydığında Kağan'da bana bakıyodu. Hemen önüme döndüm. Duru ise herşeyden habersiz telefonuyla oynuyodu. Arkada ne fırtınalar kopuyo bi bilsen. Hoca sınıfa girdi ve edebiyat işlemeye başladı. Arada Batuhan'a kısa bakışlar atıyodum ama o hala Duru'ya bakıyodu nedense bu çocuğun bakışlarını hiç sevmedim. Duru saçlarını arkada toplamaya çalışırken saçları Barış'ın önüne doğru düştü. Barış'ta fırsattan istifade Durunun bi tutam saçıyla oynamaya başladı. Duru bunu farkedince hızla arkasına döndü. Barışa kötü kötü baktı. Batuhana gözüm kaydı ellerini yumruk yapmış sinirli sinirli Barış'a bakıyodu. Duru sinirli şekilde önüne döndü ama Barış sırıtıyodu. Duru'nun kulağına yaklaştım ve
"Sakin ol" dedim. Sonra kurtarıcımız çaldı. Melis arkasını döndü.
"Kalan derslere girmeyelim eve gidelim ben hiç çekemicem." dedi
Aslında bende çekemicem. Duru
"Aynen ya gidelim evden bişeyler alalım sonra Ecegile gidelim." Bende
"Aynen aynen hadi gidelim" dedim ve çantalarımızı toplamaya başladık. Sonra hemen sınıftan çıktık. Eve doğru yürümeye başladık ki arkamızda adım sesleri duydum arkama baktığımda Batuhan çaktırmadan bizi takip ediyodu bende hemen Duru'nun ve Melis'in kolundan tuttum hızlı adımlarla sokağa girdik...
(İnşaallah beğenirsiniz...)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİŞMANLIK
Teen Fiction"Keşke tanımasaydım seni demiyorum... Ama keşke tanıdığım gibi kalsyadın." Bir tarafta annesiyle yaşayan masum bir kız. Bir tarafta aile sevgisi görmeyen karanlık bir erkek. Ve sonunda pişmanlık olan bir hikaye....
