Het Begin

Hoofdstuk 3

Een geïrriteerde grauw weerklonk in de slaapkamer van Estelle. Ze stond boos naar zichzelf in de grote wandspiegel te kijken.

De weken waren voorbij gevlogen en langzaam knapte het huis op. De buitenmuur had een paar nieuwe blikken verf gekregen en het mos tussen de bakstenen was weg geschraapt. Toen ze begonnen was het binnen een grote stofbende en nu zou je van de grond kunnen eten. Jake was in zijn hum, aangezien hij het meeste mocht beslissen. Hij had een goede smaak in kleuren en wist van elke kale ruimte een stijlvolle, maar toch gezellige kamer te maken. Het was daarom ook geen wonder dat hij graag architect wilde worden.

Estelle vond zichzelf dagdromend met haar hoofd tegen de wandspiegel geleund. Ze verschoof haar gezicht iets naar boven om naar zichzelf te kijken. Door deze beweging verschenen er rimpeltjes op haar voorhoofd. Het was vandaag de eerste schooldag die ze meemaakte in haar nieuwe omgeving en alles moest perfect zijn. Ze kon geen slechte eerste indruk maken. Zuchtend keek Estelle via de spiegel naar haar kamer. Nu zag het er nog opgeruimd uit, maar ze wist zeker dat dat in een paar weken niet meer het geval zal zijn. Tegenover de spiegel stond haar bed keurig opgemaakt en op het lage, brede ladekastje dat aan het voeteneinde stond, lag het boek dat ze nu aan het lezen was en een stapeltje gewassen kleding. Haar bureau stond naast haar balkondeur en ze had een aparte plank voor haar schoolspullen dat boven haar bureau was geplaatst. Daarnaast stond haar hoge boekenkast die nu nog vrijwel leeg stond.

Ze strook met haar wijsvingers over haar neergeslagen oogleden en bestuurde elk stukje vel op haar hoofd aandachtig. Vervolgens staarde ze doelloos naar haar eigen spiegelbeeld. Een plotseling klopje op de houten deur deed haar hart opspringen.

Er verscheen een liefelijk gezicht door de smalle deuropening. De jongen liep na enige aarzeling naar binnen.

'Estelle?' vroeg hij aarzelend terwijl hij het meisje onderzoekend bekeek, 'lukt het een beetje?'

Hij ging naast haar staan en keek haar vragend aan.

'Oh, hi Jake,' Estelle keek op, recht in zijn vriendelijke, grote ogen.

'Wat is er loos?' vroeg hij opnieuw.

Estelle zuchtte diep.

'Iets in mijn gezicht staat me niet aan. Is het mijn neus? Is het te groot? Mijn tanden.. Ze lijken zo geel of ben ik dat maar? En dan mijn haar, ohw!! Het hangt er zo saai bij en-.'

Ze werd abrupt gestopt door Jake die een vinger op haar lippen legde. Hij schudde zuchtend zijn hoofd.

'Waar heb je het nou weer over? Het is ook nooit goed. Wees niet zo streng op jezelf en relax! Normaal maak je je niet druk om deze dingen. Komt het doordat vandaag de eerste schooldag is?'

Hij eindigde grinnikend en sloeg beide armen om haar heen. Haar gezicht kleurde langzaam rood. Ze voelde zich opgelaten. Jake had altijd zo goed door hoe ze zich voelde. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en langzaam ontspande ze zich. Jake streek met zijn handen door haar lange haren.

'Zal ik anders je haar doen?' vroeg Jake terwijl hij zich langzaam losmaakte uit de omhelzing.

Estelle knikte zwijgend en wachtte geduldig totdat Jake een paar haaraccessoires had gepakt uit haar tas met haarspullen. Ook al was Jake een jongen, hij was echt een professional met haren vlechten. Hij maakte een dikke vlecht die losjes rondom de top van Estelle haar hoofd geklemd werd. Er werd nog wat gefriemeld aan verschillende plukjes haar en toen liet hij haar haar los.

'Zo, klaar!' zei hij en glimlachte stralend, tevreden over het resultaat, 'zullen we nu gaan?'

Jake liep de kamer uit, maar voordat hij helemaal verdwenen was draaide hij zich nog even op.