The Playgirl | Cassandra Ylliana (Revising)

Simula

Dilim.

Dilim lang ang nakapaligid sa'kin simula nang ikulong niya ako sa silid na ito. It's been days since I was here. Kahit anong pilit kong sigaw at hingi ng tulong, alam ko na wala ring tutulong sa'kin hanggang nasa puder niya ako.

I want to go home, but I can't. He'll surely kill me if I tried to sneak out. My stay here was pure hell. He has been hurting me nonstop and saying things to me that somehow, I know I don't deserve. I was stopping myself from talking back to him dahil ayaw ko na mas lalo niya akong saktan. Baka hindi pa ako mabuhay. He's been using my body. It's rape but he doesn't care as long as he will have his revenge in me.

Nakahiga lang ako sa kama ko habang yakap-yakap ang sarili ko. Kakatapos niya lang gamitin ang katawan ko. Kaagad niya akong iniwan at nagbihis bago lumabas. Hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko habang iniiisip ang lahat ng mga nangyari.

He is not the Hunter I knew anymore. He has changed a lot. He's a monster.

Pinilit kong umupo ng maayos kahit na sumasakit ang katawan ko, lalo na sa gitna ng mga hita ko. It feels sore and stretched. Kahit na tapos na niya akong gamitin, nararamdaman ko pa rin ang pagkalalaki niya sa loob ko.

Nanginginig ang kamay ko na kumuha ng tubig na dinala niya kanina lang at uminom doon. Pagkatapos kong uminom, bumalik ako sa kama at humiga. Tears rolled down my eyes.

I miss my baby... I miss RD.

Sana ay ligtas siya at walang may nangyaring masama dito. It will surely kill me if ever na may nangyaring masama sa anak ko.

Napakislot ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto sa silid kung saan ako nakakulong. Nilingon ko ang pintuan. Nakatayo siya roon habang may dala-dalang pagkain. Palagi siyang ganito, kapag tapos niya na akong gamitin ay bigla niya akong aalagaan at kapag hindi ko naman sinunuod ang sinabi niya sasampalin niya ako.

Lumapit siya sa kinahihigaan ko at ipinatong ang tray na may pagkain sa tabi ng kama ko.

"Eat." Malamig ang tinig na utos niya.

Kaagad ko namang kinuha ang kutsara kahit na nanginginig ang mga kamay ko. I don't want to eat but I need to or he'll hurt me.

Nakatayo lang siya at nakatingin sa'kin habang hinihigop ko ang soup na dinala niya. Nakailang sandok pa lang ako ay nabitawan ko bigla ang kutsara. Yumuko ako at nagmamadaling kinuha ang kutsara. Shit! hindi pa naman niya gusto na may nalalaglag na gamit!

Pagkakuha ko ay sasandok sana ako ulit pero pinigilan niya ako.

"Ako na." He seriously said.

Napatanga lang ako sa kaniya.

Kinuha niya sa kamay ko ang kutsara at iniumag ito sa bibig ko. Kaagad ko naman ibinuka ang bibig ko at kinain ang sabaw. Pagkatapos niya akong pakainin, kaagad siyang tumayo at niligpit ang pinagkainan ko.

"I'll be back, ready yourself." Aniya at umalis na.

Umayos naman ako ng pagkakahiga at pinilit na umidlip. My body fucking hurts! Baka magkalagnat pa ako nito at saktan na niya naman ako dahil pinababayaan ko raw ang sarili ko.

Dahil siguro sa pagod ko ay nakatulog din kaagad ako. Iminulat ko ang mga mata ko noong maramdaman ko na parang may paparating. Narinig ko ang pagbukas nang pintuan pero wala akong narinig na yabag. Napakislot lang ako nang may maramdaman akong palad sa noo ko.

"Damn! you're burning!" Boses iyon ni Hunt.

Naradaman kong binuhat niya ako at maingat na dinala palabas ng silid. Doon na ako nasikatan ng araw. Kahit nakapikit ang mga mata ko ay nakakakita parin ako nang liwanag na galing sa labas. Inilapag niya ako sa isang komportableng kama at nilagyan nang comforter.

"Papunta na rito ang doktor."

Umiling ako. "N-no," my voice cracked. "It's okay. Bigyan mo nalang ako ng biogesic or ibang gamot. Lagnat l-lang ito, I can manage." Bulong ko.

"No. You will get checked by a doctor then you'll rest here." Puno nang awtoridad na sabi niya. "Huwag ka ng umangal o paparusahan kita."

Tumango na lang ako at hindi na nagsalita. He might hurt me kapag nagpumilit pa ako. Sa sobrang pagod ko ay hindi ko na namalayang nakatulog na akong muli.

STONE MIKAELSON