Ακατανίκητες Πλευρές 1

κεφάλαιο 30

Τα ματια της λαμπουν και με καλουν να πω ναι . Θελω πολυ να της πω ναι .. ομως σκεφτομαι τις κορες μου . Δεν μπορω να τις παρατησω . Φοβαμαι μην τους κανει κακο η Γεωργια και μην τις στρεψει εναντιον μου και να τους πει ψεματα για να παρει την κηδεμονια και να τις κανει σαν τα μουτρα της . 

Δεν μπορω να πω οχι .. αλλα δεν μπορω να πω ναι .. 

-Καταλαβα.. λεει εκεινη με μελαγχωλικο υφος 

-Τι ? λεω 

-Δεν με θες πια.. 

Αρχισα να γελαω .. 

-Καλα.. ετσι πιστευε .. και θα παει καλα αυτη η σχεση λεω γελοντας 

-Τι συμβαινει Γιωργο ? με ρωταει 

Πλησιαζω το κεφαλι της στο στηθος μου και της φιλω το κουτελο 

-Θα ερθω .. ομως πρεπει να μιλησω με τις κορες μου .. να τους πω οτι θα λειψω για ενα επαγγελματικο ταξιδι .. και θα ερθω να σε βρω εγω στην Ελβετια . 

-Δηλαδη θα ερθεις ? 

-Ναι .. αλλα οχι τωρα.. 

-Σημασια εχει οτι θα ερθεις .. λεει εκεινη και με αγκαλιαζει σφυχτα 

-Δεν θα σε ξαναφησω .. λεω 

Μιλησαμε για αρκετη ωρα .Ηταν σχεδον 3 . Δεν καναμε ερωτα.. απλα ημασταν ξαπλωμενοι στην αμμο και κοιτουσαμε τα αστερια και λεγαμε για την ζωη μας οσο ημασταν μονοι . 

Πλησιαζουμε στο αμαξι μου . 

-Καλο ταξιδι .. της λεω και χαμογελω 

-Θα μου λειψεις.. 

-Δεν θα ειναι το ιδιο .. μεσα σου θα ξερεις οτι θα με δεις.. 

-Ναι ! 

Την αγκαλιαζω σφυχτα και την σηκωνω . Οπως παλια οταν ημασταν νεοι . Με φιλαει στα χειλη . Απομακρινεται χαμογελαστη και κουναει την παλαμη της χαμογελοντας . 

Επιστρεφω σπιτι . Πεφτω με τα ρουχα στον καναπε απο την νυστα . Ημουν πολυ κουρασμενος . 

Νιωθω ενα σκουντιγμα . 

-Μπαμπα ξυπνα .. ακουω 

Ανοιγω τα ματια και ειναι η Αλεξανδρα . 

-Τι επαθες αγαπη μου ? λεω και προσπαθω να επαναφερω το μυαλο μου μετα τον υπνο . 

-Φοβαμαι .. ο παππους μου ειπε μια ιστορια με μια κοπελα που ειναι φαντασμα και δεν μπορω να κοιμηθω .. λεει και με αγκαλιαζει σφυχτα