Book 1: Dahil Sayo

Chapter 44

<Jungkook pov>

"Mahal mo parin ba sya?"

Tanong ko. Napakalas ang yakap nya sakin at tumungo siya.

"I-im sorry." Sabi niya kasabay ng pag patak ng mga luha nya.

Damn! Seriously, ang sakit.

Ngumiti ako ng mapait.

"Wala kang dapat ikahingi ng tawad.---"

Bang.

Agad kong niyakap si nayeon.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Pakiramdam ko may nangyaring masama.

Sabay na paghigpit ng yakap namin ni nayeon sa isat isa.

Agad ko siyang hinila pabalik sa loob ng hospital.

....

Nakita kong nagkakagulo ang mga tao dito, lito man ako at nasasaktan ang aking damdamin pinilit ko paring makielam sa nangyari.

Shit.

Isa to sa lalaking mga nanakit samin. Kilala ko siya, tanda ko siya.

Pero bakit anong ginagawa niya dito?

<Nayeon Pov>

Dugo.

Bakit parang ang sakit? Ang sakit ng ulo ko kapag nakakakita ako ng dugo.

Iba ang kutob ko, na may kinalaman siya sa nakaraan o sa mangyayari ngayon.

Nakahinga ako ng malalim ng na ayos na nang mga nurse ang katawan ng isang lalaking nabaril.

"Nayeon?" Tawag sakin ni jungkook kaya napatingin ako sakanya.

"Uhm?"

Ngumiti siya ng mapait at hinawakan yung kamay ko.

"Tara na." Sabi niya.

Bakit ang Pait ng mga Ngiti niya? Nakikita ko sa kanya ang kalungkutan sa mga mata nya.

Kasalanan ko ang lahat.

Kung bakit siya nagkakaganito.

"Andito na tayo." Natauhan ako ng sabihin nya yun.

Ngumiti ako ng pilit at binuksan na nyanyung pinto.

Mga natutulog sila Taehyung, Nanay nya at Sila Yoongi.

Hinila ako ni jungkook malapit sakama at sumenyas na humiga ako.

Humiga ako at tumingin sakanya.

"Wag kang mag alala sakin, ok lang ako. Ikaw, ikaw ang dapat pag alalahanan ko. Matulog kana, kailangan mo nang mag pahinga." Sabi niya sakin at hinalikan ako sa noo.

"Nayeon.. i love you.."