SIR

İş Başvurusu

K. S dedi... Kerim Saymaz!..

<><><><><><><><><><><><><><><><>

Sabah çalan alarmıma direnerek uyanmamak için savaş veriyordum resmen. Zaten okula gitmek istemememin üzerine bir de şu dün akşamki haber eklenince iyice gitmek istemez oldum. Ya o 'K. S' Kerimse?

Her şeye rağmen kalkıp kahvaltı yapmak için masaya oturdum. Kubilaylar daha kalkmamıştı. Aman kalkmasın zaten! Pek iştahım olmadığı için bir kaç parça bir şeyler yiyip dişlerimi de fırçaladıktan sonra çantamı da alarak evden çıktım. Yolda Öyküyü beklerken telefonumdan müzik açıp dinlemeye başladım. Alper Ayyıldız' dan "Ağustos Sırılsıklam" dinliyordum. Sonra twitter' a girip Kerim' in profiline girdim. İki dakika sonra bildirim geldi. Kerim tweet atmış. "Parmak uçlarında yürü, hatıralar uyanmasın.." diye. Şuan aynı şarkıyı mı dinliyoruz yani? İçimde ölen kelebekler canlanırken dinlediğim şarkıyı da Kerim için açtığım Hip- hop listesine ekledim. Bu listeye Kerimle dinlediğimiz ortak şarkıları koyuyordum ve yaklaşık yirmi şarkı olmuştu. Nasıl mı ortak? Şöyle ki; twetter' dan sözler paylaşıyordu, bende oradan biliyordum ;)

Şarkı bitince bir yenisi açıldı. Ama dur bir dakika! E Kerim tweet attıysa... 'K. S' o değil! Değil! Allah' ım sana şükürler olsun! Olduğum yerde saçma saçma sevinme hareketleri yaparken Öykü de geldi.

"Ne oluyor kızım sana?"
" 'K. S' Kerim değilmiş Öykü! Kerim değilmiş!" deyip bu sefer de Öykü' ye sarıldım.

"Kız bi dur! Allah Allah! Ne Kerim' i? Ne 'K. S' di? Ne diyorsun sen?"
Ayyh. Bunun da hiçbir şeyden haberi yok.
"Ay aman boşver. Hadi gidelim." deyip yürümeye başladım. Şuan ki mutluluğum.. Tarif edilemez. Ama yine de Allah o K. S' ye şifalar versin.

Okula geldiğimizde sınıfa çıkarken on birlerin katına bakıyordum. Kerimlerin sınıf kapısı açılınca kalbim heyecandan Almanya' yı beş saniyede turlayıp gelirken kapının arkasından gelen kişiyi görünce yarı yolda donup kaldı. Oradaydı işte! Kapılarının önünde! Aynı zamanda bende olduğum yerde kalırken Kerim benim olduğum tarafa bakmaya başladı. Arkamda kimse var mı diye baktığımda kimse yoktu. Nasıl olsun zeki! Arkanda duvar var. Hayaletlere mi bakıyor bu yahuşuhlu!

İç ses! Var ya senin ağzına bir sı... Neyse. Sakinim! Bir daha öyle konuşursan cidden yaparım ama demin söyleyeceğim şeyi.
Neden? Sizin evde lavabolar mı bozuk?
Bana Kemal Sunal alıntısı yapma!

İç sesimle olan tartışmamı bitirip tekrar Kerim' e bakmaya başladım. Şapşal şapşal sırıtıyordum. Sonra birden gözlerim dolmaya başladı. Mutluluktan ama o!

Kafamı eğip gözyaşlarımı sileceğim sırada bir ses...

"İyi misin? Neden ağlıyorsun?" dedi bağa! Offffff!
"B- ben.. Şey.. Mutluluktan sanırım." Ama neden şimdi gelip sorarsın be Kerim? Neden yani?

"Mutluluktan?" ah sen benim sevdiğim olmayacaktın var ya... 'Sanane?' diye bağıracaktım sana.

"D- dün akşam.. Haberlerde, bizim okuldan birini gösterdiler sandım da.."
"E ne var bunda?"
"Balkondan düşmüş. Müzik dinlerken."
"Eee?"
" 'Eee' si.. İşte benim düşündüğüm kişi değilmiş. Gördüm okulda onu."
" 'K.S' ?" Gözlerimi dehşetle açıp ona bakarken gülmeye başladı.

"N- neden gülüyorsun?"
"Şuan çok komik bakıyorsun." Deyip yine gülmeye başladı. Yüzüm kırmızının bütün tonlarını denerken o hala gülüyordu.