Evet, bu gün ilk defa sensizliğin acısını tattım. Hayatımda ki anlamsız çabayı fark ettim. Ağladım çok agladım. Ağlarken insan bi teselli bekliyor belki sıcak bi ten, birsinin ona sarılmasını "sus ağlama ben varım" demesini ama bunu kendini ağlatan kişden bekliyor nedense teselli edenin kendini bu hale koyanın olmasını istiyor, nedensiz...
Boşlukta... Koca bir boşlukta hissediyor kendini, omuzlarını artık dayanamıyor sarılmak istiyor, sımsıkı sarmak istiyor, sevgiye aç ruhunu doyurmak ve göz yaşlarını susturmak için...
Ama gelmiyor onu ağlatan geri dönmüyor kollarını kocaman acıp seni kollarının arasına almıyor ve artık hıçkırma vakti çünkü o artık yok ve bi daha gelmeyecek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zincirlerle Bağlı Aşk
Romance"Bu dünyada en çok neyi istersen o senin imtinanındır." Küçük bir çocuk vardır ve ona herkes sorar ya "Beni ne kadar seviyosun" ve o da o masum yüreğiyle en güzel gülümsemesini gösterip tatlılık tabiri yetmeyecek bir manzaraya bürünürken o küçük bed...
