Kumam

{ 7 BöLüM }

Oy ve yorum lütfen..

Keyifli okumalar...

Duyduğum şeyle şok oldum. Korkarak ve caresizce etrafıma baktım. Ne yapacağım ben şimdi. Zümrüt dediğini yaptırıyordu. "Hayır gitmek istemiyorum!" dedim, dolan gözlerle ona bakarak. Ama o bana bile bakmıyordu.

Soyunma odasına girince arkasından girdim. "Senin isteyip istememen önemli değil Ezo!" dediğinde gözüme silah olan raf takıldı. Sadece cesetim çıkar benim bu evden. Hızla raftan silahı alıp kafama dayadım. "Ölürüm daha iyi!" diyip tetiği çektiğimde Baran hızla yanıma koştu.

Silahı zorla elimden alıp "Deli misin sen?" diye bağırarak arkasına sakladı. "Babamın evine gönderirsen ben bir yolunu bulup intihar ederim yine de!" dedim ve arkamı dönüp giyinme odasından çıktım. Hatta odadan da çıkıp balkona geçtim.

Soğuk havayı içime çekerek derin bir nefes aldım. Gözlerim dolduğundan soğuk hava sankı onları daha da soğutuyordu. Elimle yüzümü kapatıp, gözlerim de ki yaşı geri gönderdim. Ağlamayacaktım. Ben hakketmedim bunları.

Dik durup derin nefesler alıp verdim. Yağmur yağarken etrafta bir tek onun sesi geliyordu. Tüm sesler kesilmiş ve sadece yağmur sesi. Çok huzur verici bir şey bu. Birinin bana arkadan sarılmasıyla az daha çığlık atıcaktım.

Kalbim yerinden çıkacak gibi olurken bana sarılanın Baran olduğunu gördüm. İlk kez bana sarılıyordu. Tekrar önümde ki manzaraya bakarken o başını omuzuma koydu.

"Bir anda seni kaybettiğimi sandım." diye kulağıma yorgun çıkan sesiyle fısıldadı. Sen kendini kaybetmişsin,beni kaybetsen ne yazar...

"Merak etme. Götürmiycem seni babanın evine. Bir daha öyle bir şey yapma tamam mı?" dedi. Mutluluktan gözümden bir kaç damla firar ederken yüzümü ona döndüm ve ona sarılarak ağladım. Hayvan herif ben ölmeyi göze aldım be.

Şu an burada olmayabilirdim. O da bana sarılıp sırtımı sıvazladı. "Ağlama geçti.." diye başıma bir öpücük kondurdu. "Bir daha bana babamın evine göndereceğini söylersen var ya cidden intihar ederim. Yanımda sen bile olmazsın. Beni kimse durduramaz o zaman!" diye hemen tehdit etmeye başladım çocuk gibi çıkan sesimle.

"Yapma bir daha öyle bir şey!" diyip beni odaya götürürken "Ayrıca bana sözün var senin. Yoksa unuttun mu?" dedim yüzüne bakarak.

Hemen gözlerini kaçırdı ve "Söözz.." diye gevelemeye başladı. Öküz herif unutmuş işte. "Yarın beni dışarı çıkaracaktın!" dedim ve yerimi açmaya başladım. "Unutmadım tabi. " dedi ve benu durdurup "Yanımda uyu." dedi.

Ona ters ters bakıp "Nedenmiş o?" dedim. Ellerini göğsünde birleştirerek "Canım öyle istiyor." dedi. Ukala şey. Bir de bana ukala diyordu.

Ben banyoda o da giysi odasında üstünü değişti. Yerimize girdiğimizde ikimizde sessizdik. Ben ona arkamı döndüm ve gözlerimi kapattım.

Uyandığımda sarmaş dolaştık. Kalkmak istedim ama aklıma kötü bir plan geldi. Kocam ne zaman kalkarsa o zaman kalkarım. Zümrüt de tüm gün patlar artık. Baran'a daha da sokulup, gözlerimi kapattım. Lanet olsun acayip gülesim vardı. Dudağımı ısırarak kendimi zorla sıkıyordum.

Şimdi ben böyle mutlulukla aşağı inersem yelloz ve yılanın yüzünün alacağı hali kaçırmamalıyım. Bunları düşünerek biraz zaman geçirdim. Acayip gülümsüyordum, tabi sessiz sessiz. Baran beni kendinden ayırıp "Bakıyorum çok mutlusun!" dedi. Hızla yerimden doğrulup "Tabi mutluyum. Sen beni o eve göndermiyceksin. Ayrıca bugün dışarı çıkacağız!" dedim ve hızla yerimden kalkıp banyoya koştum.