Destroyed [ The Story of Soumaya ] - Part 1 & 2

2.

'Soumaya?'

'Marouane?', vraag ik verbaasd. 'Je hebt mijn naam onthouden', zegt hij, terwijl er een verdomd goed uitziende glimlach zijn lippen siert.

Zijn lach. Zijn witte tanden. Zo mooi. Zo perfect.

Automatisch tover ik een glimlach tevoorschijn.

'Hoe weet je mijn naam?', vraag ik nogmaals verbaasd. 'Je vriendin', zegt hij, met weer die perfecte glimlach op zijn gezicht.

Ik denk dat dit niet goed is voor mijn ogen, zoveel perfectie.

Zijn blik rust op mijn mandje, dat helemaal vol zit. 'Je hebt zin vandaag', zegt hij.

Ik haal mijn schouders op.

Ondertussen sta ik al bij de kassa, en ben ik aan de beurt. 'Ben je lopend?', vraagt Marouane, die achter mij staat in de rij.

Ik knik.

'Kom, ik breng je', stelt hij voor. 'Nee, hoeft niet', zeg ik beleefd.
'Kom nou, het is al donker' Hij wuift als teken dat ik mee moet komen.

Na nog zo'n tien minuten het welbekende 'welles nietes' spelletje te hebben gespeeld, stap ik zuchtend in zijn auto.

Kijk weetje, ik ken hem amper en stap doodleuk bij hem in een auto. Dadelijk brengt hij me ergens heen. Of ontvoerd hij mij. Of-.

Nee Soumaya, niet zo denken. Zo is hij niet. Alhoewel, daar ga ik van uit.

Ik geef hem het adres, en onderweg kletsen we wat. Ik ben veel over hem te weten gekomen. Hij is eenentwintig, en hij heeft een zusje dat ongeveer even oud is als mij.

Ik heb Marouane expres laten omrijden, gewoon voor de lol. Hihihi.

Aangekomen in mijn straat laat ik hem de auto stoppen. 'Stop hier maar, mijn broer is thuis', zeg ik.
'Wat mevrouw wilt' 'Bedankt voor de rit', bedank ik hem netjes. 'Geen probleem sunshine'

Ik begin hevig te blozen.

Doe nou niet. Doe dat nou niet Soum.

'Waarom ben je verlegen?', vraagt hij lachend. Ik haal mijn schouders op. 'Nou, ik ga er vandoor', zeg ik snel voordat ik nog heviger ga blozen.

Marouane knipoogt. 

Ik doe het portier open, en stap uit. Ik loop naar de deur, en steek het slot in de deur. Ik schop mijn schoenen uit, en loop de woonkamer binnen.

'Werd tijd', zegt Souf geïrriteerd. 'Moest je die blikjes zelf maken of wat?', vervolgt hij zijn gezeur. 'Beter ben je stil, en wees je blij dat ik voor je ben gegaan', zeg ik zonder hem aan te kijken.

'Ok', zegt hij. Ik weet dondersgoed waar dit heengaat. Hij probeert mij weer eens te irriteren. Nou dit keer ben ik je te slim af meneertje. 

Hij pakt een blikje uit de zak, samen met een zak chips.

'Holbewoner,  dat is van mij', zeg ik.

'Drol', zegt Soufiane, terwijl hij de zak chips openmaakt en een paar chipjes in zijn mond stopt. 'Leeghoofd' 'Pinguïn' 'Gatenkaas' 'Stinkkoe' 'Sjappadoeli'

Hij is stil, en ik zie dat hij zijn lach niet in kan houden. 'Wat voor onzin komt er allemaal uit jou mond', gilt hij bijna van het lachen.

'Zelf verzonnen', zeg ik trots.

Geen idee wat het betekent, maar wel mooi verzonnen.

Mijn telefoon gaat af en Hanane's FaceTime verschijnt op mijn beeldscherm.
Ik neem op en plof neer op de bank.