Şimdi o kadar kalabalığın içinde bomboştu heryer.Gözleri kör olmuştu kadının gelip geçen hayata.
Hayatın ortasında öylece dona kalmış bir pencere gibi bakıyordu hayata.
İçindeki boşluk derindi zaten şimdi boşluk bile boşta kalmıştı.
Öyle acıyordu ki canı beton duvara sarılıp hüngür hüngür ağlamıştı kadın.
Bir getirisi yoktu yaptığının ona ama acıyordu işte.
Şaka dedi gelecek dedi gelmedi.
En son babası öldüğünde inanmamıştı gerçeğe böyle.
Şimdi bir kere daha yetimdi kız.
En acılısından.
