"သတိရလာၿပီလား..Jongin shii"
ကုတင္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ Taemin ကုိျပံဳးျပလိုက္ကာ...
"Nae...အခုမွေတြ႔ဖူးတာကို က်ေနာ္ ဒုကၡေပးသလိုျဖစ္သြားတယ္...meainhae.."
"ရပါတယ္...သက္သာသြားႁပီလား..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
ေဆးခန္းေလးရဲ႕ အတြင္းဘက္မွာ လွဲေနတဲ့ Jongin သတိရလာမွန္းသိေတာ့ ဆရာဝန္ေရာက္လာကာ...
"Kim Jongin shii...ဒီလို ခဏခဏ မူးလဲတာ ႏွာေခါင္းေသြးလ်ံွတာေတြ ဖစ္လား.."
"Arrnyii ....တစ္ခါမွေတာ့ မျဖစ္ဖူးပါဘူး...အသက္႐ွဴျမန္တာေလာက္ဘဲ ျဖစ္ဖူးတာပါ.."
Jongin စကားေၾကာင့္ ဆရာဝန္မ်က္ႏွာေပၚ တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္သြားသလို ခံစားခ်က္မ်ဴိး ျဖတ္ေျပးသြားကာ...
"ညာဘက္လက္ေရာ လူွပ္႐ွားလို႔ ေကာင္းရဲ႕လား.."
"တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ထံူက်င္ၿပီးနာပါတယ္.."
"ေဆးရံုကိူသြားၿပီး ေဆးစစ္ဖို႔ က်ေနာ္အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္...
ဂ႐ုစိုက္ပါ ...မေပါ့ဆပါနဲ႔..."
"Nae..."
ေဆးခန္းေလးကေန ထြက္လာကာ Jongin အိမ္ျပန္မယ္ျပင္လိုက္သည္...Taemin ကသူ႔ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး လွည့္ထြက္သြားတဲ့ Jongin လက္ကုိ လွမ္းဆြဲလိုက္ကာ...
"ဟို....Jongin ....က်ေနာ့္မွာ ကားပါတယ္ လိုက္ပိူ႔ေပးမယ္.."
Jongin ျငင္းမလို႔ ၾကံလိူက္ေပမယ့္ သူမနက္ ၁၁ နာရီကတည္းကထြက္လာတာ အခုေန႔လည္ ၃ နာ႐ီ႐ွိေနၿပီ...Hun ျပန္ေ႐ာက္ေနရင္ စိတ္ပူေနေတာ့မည္...
Jongin ကတစ္ခါမွ မေျပာမဆိုဘဲ အၾကာႀကီးေပ်ာက္သြားတတ္တာမွ မဟုတ္တာ...
Taemin ကားေလးနဲ႔ ျပန္လိုက္လာကာ ...
"Taemin shii ေက်းဇူးပါပဲ.. .အိမ္ထဲဝင္ပါဦးလား.."
"ဟင့္အင္း...မဝင္ေတာ့ပါဘူး...က်ေနာ္သြားစရာ ႐ွိေသးလို႔.
..အပန္းမႀကီးရင္ Jongin ph no ေလးေပးပါ့လား.."
YOU ARE READING
Love Story | Zawgyi + Unicode |
Fanfictionက်ေနာ္တိူ႔ ၂ေယာက္ရဲ ့အခ်စ္ပံုျပင္.. SeKai Yaoi
