Ang Huling El Bimbo [One Shot]

Hi my name is Salvador Cabanting.

And yeah, I'm here again, visiting her grave.

It's been months since i last saw her.

And the last time i saw her, that day became the saddest day of my life.

Ang pangalan niya ay Shaina Rose.

Kamukha niya si Paraluman.

Paraluman is an actress, a beautiful actress.

Kamukhang kamukha niya yun, lalo na nung bata pa kami.

Minsan nga natanong ko sa isip ko, hindi kaya nanay niya yun?

Kasi naikwento rin niya sakin na iniwan siya ng nanay niya nung bata pa siya.

Mahilig siya sumayaw.

Madalas tinuturuan niya ako sa bahay nila.

Pagkagaling namin sa eskwelahan, didiretso na kami sa bahay nila.

Dahil wala siyang ina, tinuturuan niya ako sumayaw buong maghapon para hindi siya mabored.

Boogie, Cha-cha, yan ang madalas na ituro niya sakin.

Pero ang paborito niyang sayawin ay ang El Bimbo.

Magkahawak ang aming kamay.

Hindi ko alam kung ano nararamdaman ko.

Parang unti-unti ko na siyang minamahal pero hindi ko pinapansin nararamdaman ko kasi mga bata pa kami.

Dumaan ang mga panahon.

4th year College na kami.

Ganun lang kami lagi.

Ang dami ko na nga alam na steps eh.

Ikaw ba naman araw-araw ka turuan sumayaw.

Pero isang araw.

Kumatok ako sa bahay nila.

Walang sumasagot.

"Si Mang Pepe patay na" banggit ng kapitbahay nila.

Patay na si mang Pepe, ang tatay niya.

Hinanap ko siya, hindi ko siya makita.

Magisa na lang siya sa buhay ngayon.

"Si Shaina ba hinahanap mo?"

"Opo, nakita niyo po ba siya?"

"Aaa, oo, nagpunta siya dun sa bar.. sa kanto pagliko mo sa kanan."

"Ok po, salamat po."

Pinuntahan ko agad siya sa bar.

Nakita ko siya, sumasayaw.

Mukhang lasing na lasing na siya.

Kakaiba nararamdaman ko.

Parang naninigas ang aking katawan.

Lalo na nung umikot na yung plaka.

Todo kembot siya nun.

At mapungay ang mata niya, halatang lasing na lasing na siya.

---

Pauwi na kami.

Nakaakbay siya sakin, lasing na lasing na siya.

Habang naglalakad kami pauwi.

Parang masaya ako, kasi alam ko sa ganung paraan, naipaparamdam ko sa kaniya na mahal ko siya.

At unti-unti kong napapatunayan na mahal ko na nga siya.

Yung araw-araw na pagtuturo niya sa akin sumayaw, ay parang pagtuturo na rin niya sakin kung pano umibig nang tunay.

---

"Wag mo akong iiwan."

Bigla na lang niya ako hinila at hinalikan.

At...

(skip na, censored yan)

---

Nagising na lang ako.

At tinitigan ko siya.

Nag-iwan ako ng note.

"Sorry, I should go, papunta na kami sa america. Promise I will come back for you. I promise."

---

Lumipas ang maraming taon.

---

Paguwi ng 'Pinas, bumisita ako agad sa bahay nila.

Pero mukhang walang tao.

"Si Shaina ba hinahanap mo?"

"Opo."

"Matagal na siyang wala jan. Ang alam ko eh sa ermita siya nagtatrabaho."

"Trabaho po?"

"Oo, at sa pagkakaalam ko eh, taga-hugas siya ng pinggan sa isang restaurant dun."

"Ahh, salamat po ate."

Pumunta ako agad dun.

Nakita ko siya agad.

Inabangan ko lang siya hanggang sa dumating yung time na matapos ang trabaho niya.

Inabangan ko siya sa labas.

Nung lumabas siya, nagulat siya nang makita niya ako.

Tumakbo siya.

Hinabol ko siya.

Pumasok siya sa isang madilim na iskinita.

Sinundan ko pa rin siya.

Nang biglang. . .

*BOOOOOGSHHHH*

Tumakbo ako agad sa kaniya.

Umiiyak lang ako.

Wala na, wala ng pagasang mabuhay pa siya.

Critical ang lagay niya.

At..

namatay siya.

Lahat ng pangarap ko, biglang natunaw.

Nawala na ang babaeng mahal ko.

Sa panaginip ko na lang pala siya makikita, makakasama, MAISASAYAW.

---

40 votes and i will make the part 2..

it's where He will meet his Son.. ^_^