He Bring My Life 's Back..

Loss

Nakarating kami dito sa bahay ni lea, tahimik lang kami...

I saw james with his coffin, para lang sya natutulog.. Maaliwalas ng muka nya.

Hindi ko mapigilang humagulgol.

Ang sakit.

Ang sakit sobra.

Na para bang dinadaganan ng sampung baka ang dibdib ko.

I never experience like this...

I never know how i live my lifw without him..

Ung tao una mo makikita pag mulat mo sa umaga.

Yung taong kahit topakin ka , tatawanan ka lang...

Yung laging nagtitimpla ng kape ko.

Yung hihilot sa likod ko,

Yung yayakap at hahalik sakin....

Yung laging pinapa alala sakin mag iingat ako dahil hindi nya kaya kapag mawala ako..

Like him, ....

Hindi ko kaya...

Hindi ako ready...

Paano na ung pangarap namin,

Gagawa pa kami ng basketball team.

It was plan , lilipad na kami pa us pag tapos ng kontrata nya...

Pero how can i continue all of our plans , dreams ....

Kung wala na sya.

Hes younger. 28 yrs old.

Halos mawalan na ko ng tubig kaka iyak, i cant help it... masakit,

Nagluluksa ako.

I dunno how i live a life again...

Tulala lang ako nasa harap ng kabaong nya.

" ija .. kumain ka muna "- mom

Umiling ako. Kahapon pa ko walang kain pero wala ako gana, ayaw lunukin ng lalamunan ko ang kahit ano pagkain.

Hindi ako kumukurap, tumatayo.. Andito lang ako sa tabi nya. I never leave,

~~\\

Lea pov.

James is die. It was so much hard for us ..pero mas lalo kay bea, i saw here na tahimik , tulala. I cant blame her hes my brothers wife.

Anyway , im Lea yu , model ako sa us

.
I came in pinas for my shooting i didnt expect na mangyayari ang gantong tragedy samin.

Si mom , shes in hurt but shes always pray..may edad narin sila and dad.

When my eyes turn to bea , tumayo sya... siguro aakyat sya sa kwarto nila ni kuya.

~~\\

Bea pov.

Umakyat na ko dito sa kwarto namin ni james .Sinasamyo ko pa ang paligid .Mula sa mga pader, happy memories... , sa sahig, sa veranda, kunsan madalas sya nag papahinga...

Sa kama .. na maraming alala.

We never agrue.

We love each other for 8 yrs that we never fight too long...

Sya ang madalas mag sorry.

He treat me as a princess.

Until i saw myself crying so much.

Days pass , kumakain naman ako pero soup lang... si aaron sya ang naglakad ng lahat ng papers ni james,

Hindi nila kasi ako makausap.

I dont want to talk.

Until dumating na sa araw ng libing ni james.
Simple white dress ang sinuot ko nalang.

I saw all of people there was cry, mas lalo ako.

I cried. Shout.

This is it..

This is the last time i see his face again.

This is soo soo painful.