Güneş ve Çocukları

Bayılan bela

Haluk:yine mi? Başımın belası.. Tatlı bela, bayılan bela..

Haluk Mertoğlu  kollarına kuvvet , o değilde otelin sahibi otelde kucağında kadınla geziyor, sonra holok Mertoğlu kadın düşkünü tabi tabi..

(Haluk asansörde otelin otapark katına bastı.yoksa normal girişte otelde çalışanların ağzına sakız olacaktı.)

Haluk güneşi arabasının ön koltuğuna bıraktı, bırakırken koltuğu yatırdı kemeri taktı

Haluk arabayı deniz manzarasında, gün batımını  karşısına park etti.

Haluk radyoyu açtı, müziğin sesiyle gözleri uykuya daldı,

Güneş müzik sesiyle uyandı,

Güneş: yine mi? Bayıldım,

(Arabada olduğunu ve Haluk'un uyuya kaldığını gördü)

Güneş: haluk sen ne güzel bir Adamsın insan sana bakmaya kıyamıyor..

(Haluk hafif gözlerini açar )

Haluk: başka..?

Güneş: ne başka?

Haluk: güzel adam, bakmaya kıyamamak, bu kadarmı?

(Güneş o an utancından yüzü kızardı)

Güneş: geç oldu ben gideyim.

(Haluk Gülümseyerek)
Haluk: tamam tamam , ben seni evine bırakayım.

Güneş: ben arabamla giderim.

Haluk : güneş araban otelde biz ise otelden çok uzağız, arabanın anahtarı ver evine yollarım..

Güneş: tamam haluk bey!

Haluk: bu aarada bey , siz mizleri kaldırsak güneş, sadece haluk.bey yok.

Güneş: peki haluk

(Haluk güneşle evin önüne geldi)

Güneş: bugün herşey için çok teşekkür ederim, sizlede tanıştığımada çok memnun oldum.

Haluk: bende.

Güneş arabadan iner, içinden söyleniyor : şapşal bişey yapsana bak gidiyorum;beni bir daha göremiyeceksin ve bende seni...

Haluk ta içinden: son defa baksan görsem seni; bakarsan benimsin bir daha bırakmam..!